özlemek, sevdiceği görene kadar sanki böyle kalbine her milimetrik açıdan birer toplu iğne derinlemesine sokuluyormuşçasına bir his. görmediğin gün arttıkça iğne sayısı da artıyor haliyle. görünce tabii, bi anda o iğneler toz bulutu haline gelip uçuyorlar, yerlerini de yarin öpücükleri alıyor.
özlenmek ise insanı biraz daha hayata bağlayan bir his, güne uyanmak için insana heyecan ve arzu katan.
