var böyle bir şey. tanımı zor ama yaşayanın net bir şekilde anlayacağı, yaşamayanın 'hadi lan ordan' diyeceği bir durum. hadi lan ordan diyenler kenara ayrılsın. bu boktan ve zor durumu yaşayanlar okumaya devam etsin.
birini çok özlersin. çok sevmişsindir. ama öyle değil. yani sıradan bir sevmek değil bahsettiğim. sevmekten burnunun direği sızlar gibi, o yokken kocaman şehir bomboşmuş gibi, görebilmek için saatlerce yol gitsen de sana koymayacakmış gibi sevilen birinden bahsediyorum. öyle sevecek kadar şanslı ve aynı anda o kadar şanssızsanız yaşadığınız şey gibi. o kadar çok ve konsantre yoğun yani sevdikten sonra hayatın getirdikleri, sizin veya karşınızdakilerin götürdükleri, yanlış zamanlamalarda yanlış şeyler yapmanın sonuçları gibi çoklu nedenlerden dolayı bir olmama hali oluyor. cümle çok uzun oldu ve fakat anlatmak istediğim net ve acıklı bir durum. yani deneyip deneyip deneyip tüm denemelere rağmen bir türlü zamanlamayı tutturamamak veya aynı anda aynı frekansta olmamak gibi.
'vazgeçme noktası' diye bir şey var. 'suyun kaynama noktası' gibi. o noktaya gelene kadar nasıl olduğunu anlamadan bir şekilde zaman geçiyor. bir süre sonra ruhu fokurdamaya başlıyor insanın, acı çekiyor. daha da dayanırsa buhar olup kayboluyor. sonra kimseyi sevemiyor. sonra kimseye ona baktığı gibi bakamıyor. ya da kimseyi sevmek veya tanımaya çalışmak o kadar da heyecan verici olmuyor. ruhun buharlaşmış da kaybolmuş gibi.
başlıkta bahsettiğim ve uzun uzun anlatmaya çalıştığım şey tam olarak da bu! vazgeçme noktasına geldikten sonra özlüyorsun. bazen böyle durduk yere pat diye geliyor. saçma bir şarkıdan, beraber yürüdüğünüz bir yoldan, onun sana deniz kenarı ile ilgili söylediği bir sözden ya da bir kokudan pat diye geliveriyor. insan beyni çok enteresan. özlüyorsun. aslında bazalde hep özlediğini ama artık o durumu normalize ettiğini fark ediyorsun. bir süre bu durum nedeniyle kendine üzülüyor ve hatta dönem dönem acıyorsun kuvvetli bir egoya sahipsen. daha da uzun bir süre sonra bu durumu öyle kanıksıyorsun ki; ara ara özleme geliyor. sonra biliyorsun ki günlük saçma aktivitelere verdikçe kendini geçecek. sonra yine gelecek. sonra yine geçecek. öyle içselleştiriyor, kabulleniyor ve hatta alışıyorsun. fark etmiyorsun o kadar uzun süre o durumun içinde kalınca. hani kötü kokan bir odaya girince miden bulanır da bir 10 dakika sonra kokuyu fark etmemeye başlarsın. taa ki dışarıdan yeni biri gelip de hatırlatana kadar. öyle gibi sanki.
özlüyorsun. ama kavuşmak istemiyorsun. çünkü kavuşsan da bir şey olmayacak. bazı şeyler, bazı aşklar ya da kimine göre sevgiler sadece özleyerek güzel. hayatı bazen çok da kastırmamak lazım.
Imkansız aşksa o zaman olur. Iki taraf da birbiri için ölüyordur ama bi sorun vardır. Mesela biZde aileler uymadı. Ah beee... Ne güzel günlerimiz gecti ne de çok özlüyorum. Yine Yaşar mıyım öyle şeyler? Olmayınca olmuyor... Çok özlüyorum ama her yerden engelli. O da beni engellemiş en son tüm fotoğraflarımızı da silmiş... Gurur yaptı tabi ne bekliyordum ki. Istemiyorum tekrar birleşelim. Eskisi gibi olmayacak. Gözden uZak olan gönülden de olur heralde... Zaman gösterecek
son derece geçerli sebepler ışığında olandır.
bak bir kere bittiyse bitmiştir. özlesen de o hava dağılmıştır. sabereder özlememeyi öğrenir özleyecek yeni birini bulursun bu kadar.
Özleyip bir araya gelmek istemeyenler özledim konusunda yalan soyleyen kalpsiz pisliklerdir. Allah tepesinden baksin onlara. Insallah yasattiklarini yaşarlar.
