şebnem ferah her daim asaletken özlem tekin çoğu zaman şımarıklıktır. şebnem ferah "ben leyla olmuşum kimin umrunda mecnun çoktan gitmişken." derken özlem tekin " seni benim kadar kimse sevmedi, sevmez" der. şebnem ferah "olmazsa olmazken" özlem tekin "olsa da olur"dur.
şebnem ferah her bakımdan kendini aşmıştır. şarkı sözleriyle, besteleriyle, albüm satışlarıyla ve konser performansıyla özlem tekin'i solda sıfır bıraktığı herkesce malumdur, hiç lafı dolandırmaya gerek yok, gerçek budur. sadece ses ve performansı ele almak bile yeterlidir şebnem ferah'ın üstünlüğünü görmek için.
şebnem hem müzisyen hem edebiyatçıdır, üstrupludur, haddi olmayan işlere bulaşmaz, efendi takılır, şarksını söyler gerisine karışmaz. Özlem in ise petek dinçöz den hiçbir farkı yoktur, dizilerde oynar, en üfürükten programlara konuk olur, apır sapır konuşur, yapış yapış ve yılışıktır, rock çizgisinden iyiden iyiye kaymış bildiğimiz popçu olmuştur, o şimdi asker gibi bir şarkıyla ortalığa saçılması, hülya avşar la polemiğe girmesi an meselesidir.
yıllaaardır milletin horoz dövüştürür gibi bu iki hanım sanatçıyı birbirine düşman etme yönündeki çalışmaları.
hangimiz bu ikisini kıyaslayıp tartışmadık ki?
herkes kimin ne olduğunu görüyor. söylenecek fazla birşey yok.
ikisi de kaliteli, karizma, bilgili, sevimli, yetenekli.
özlem 95te çıktı, şebnem 96da.
şebnemin şarkıları daha güzel. yalnız kanımca çok yırtınmakta söylerken. bazen kafa götürmeyebiliyor. hele o mülteci şarkısı.. aman aman.. bi gece uzun yolculuklardan birinde uykuya geçiş modumda iken denk geldi, uzunca bir süre eziyet çektim, rüyalar ve azabım birbirine girdi, çığlık çığlığa ter bastı, neyse çok sonra bilinç geldi kapattım.
özlemin sesi şahsıma göre daha yumuşak ve güzel ve fakat yine zannımca şarkılarında abidik gubidikleşme yönüne doğru hızlı bir yol alış var, dileriz bi gün toslamaz.
her ikisini de bağrımıza basmalıyız.
bir de aslının özlem ve şebnemden sonra ben çıktım ben 3. kadın rockçı merhaba diye her röportajda beyan etmesi sinirime dokunuyor.
bunu da belirtiyim dedim.
