en son 2019 senesinde girdiğim sözlüğe tekrar girip bir bakmak istedim. o gün ki psikolojimle şu karamsar entryi girmişim: https://www.uludagsozluk.com/e/41880557/
o zamanlar yatağa bağımlı kanserin getirdikleriyle uğraşan yaşama şansı çok düşük olan bir adamdım.
şimdilerde ise sağlığıma tümüyle kavuştum, çok iyi bir işim ve güzel bir hayatım var.
dibi gördüğüm günlerde tekrar yüzeye çıkmak için çırpınmasam muhtemelen toprak altındaydım.
siz siz olun bulunduğunuz durumunun altında ezilmeyin.
çabalamaya devam. ;)
Gelecek. Her şeyin mükemmel olacağını hayal ettiğimiz, içinde bulunmayı reddetme cürretine sahip olup gelecekte yaşamaya cesaret edebildiğimiz o an. Devasa özleniyor.
gençlik.. yaş ilerledikçe o kadar özleniyor ki gençler anlayamaz bu duyguyu, anca yaşlandıklarında anlayacaklar ama çok geç olacak. 35 yaşına geldim, deli gibi 18-20 yaşlarımı özlüyorum. keşke, keşke, keşke.. o yaşlarda yapmak isteyip yapamadığım o kadar çok şey var ki.
bilmem. 2018'le 2020 arası olabilir. güzel zamanlardı ama psikolojim berbattı. o kadar sıkıntılı, huzursuz bir ruh hâlim vardı ki anlatamam ama yine de hayat daha rahattı sanki. gelecek endişesi olmuyordu. şimdi ise yarın ne olacaģı belli değil. 2009 yılını da özledim bence. 90'larda yaşamış olsaydım o zamanları da özleyebilirdim ama o zamanlar hayatta olmadığım için o zamanları özleyemiyorum. annemi özlüyorum bazen. şu an yanımda olsun isterdim mesela. keşke mezardan çıkıp 1 günlüğüne de olsa gelebilse yanıma. keşke annem hayatta olsaydı. o hayattayken ne kadar güzeldi hayat.
2015 senesine geri dönebilir miyim, hayatımın en tatlı anlarını yaşadığım seneydi. kışı bile daha güzeldi, karı daha beyazdı, güneşi daha parlaktı. gençtim, güzeldim ve yeni aşık olmuştum.. o anların tadı damağımdan hiç gitmedi.
