özledim seni bugün sebep yokken
uzansam hayallere dokunurum sandım bak
yıllar geçmiş üstümüzden
hâlâ ilk günkü gibi aklımdasın
sözleriyle daha şarkıya başlarken insanı efkarlandıran güzel şarkı. masum bir sözü yine masum bir şarkıyla anlatmışlar. insan elinde olmadan birilerini özleme gereği hissediyor bu şarkıyla...
özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
"git artık" demek
"beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa"
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek.... *
Özledim seni,
gülüşünü,
o herkesi hayran bırakan gülüşünü,
dağılmış saçlarınının
arasından bakışını özledim.
özledim seni,
seni ve seninle
yeniden hayata tutunmaya çalışmış olan
beni... *
özledim seni,
sesini,
o mükemmel gülüşünü,
o hiç bitmek bilmeyen sohbetini,
rüzgarda dağılan saçlarını,
insanlara yabaniliğini,
seni,
yüzünü,
ve
o
sonsuz güzel gözlerini
özledim.
gelmeyeceksin,
ve hiç birşey
eskisi gibi
olmayacak.
bugüne kadar kainata söylenmiş en güzel "şey"lerden biri.*
bazıları şarkı diyor, ben adını koyamadım henüz.
gerçeğin çok ötesi, hayalin az berisi, tanımlayamadım da.
neyse, o yerini, sesini buldu zaten kainatta, gerisi lafügüzaf...
''sen duyduğum en güzel cümlenin en güzel öznesi//tanrının unuttuğu bu kentte cennetten düşen bir manzara gibi// özledim seni''
insanın içine işleyen sözlerle birlikte bir de sevdiğiniz kişiyle beraber söylüyorsanız tadından yenmez.
ama işin kötü kısmı bu özlemenin hiç sonlanmayacağı bir devreye girmek olsa gerek. o devre malum ayrılık. elbet bir gün der insan ama o bir gün hiç gelmez. ve bir gün yaşanmışlıklar ve özlemler unutulur. bu öyle bir özlemdirki sonunda unutmama yol açmıştır/açacaktır. sen bilmesen de, görmesen de, duymasan da özledim seni...
Tam beni tamamlayacağını düşünürken, yine ben eksik kaldım. Gülümseyişlerim Takılı kaldı yüreğimde. Sonu yok, ışığı yok bir yolda ıssız, sessiz kaldı sevdam.
Ama sen gittin; tıpkı diğerleri gibi... korkup kaçtın belki de bu sevdadan.Küçük bir kızdı kocaman yüreğiyle seni seven ama sen sığdıramadın kalbine; Taşıyamadın doğru dürüst... bu kadar çabuk pes edişin de ondandı belki. Başka cümlelerin ardına sığınman, yalan yanlış sevdalara takılman...
Gözlerine baktığım zaman çoğaldığımı hissediyordum. Öyle anlamlıydı ki; hayatın tüm gizemi senin gözlerindeydi sanki... Her şey o "çakır" yeşilin içinde saklıydı. Ama sen aniden kapattın o gözleri; aldın yeşili benden... Tüm sırlarda o yeşil kutuda kapalı kaldı. işte ondan sonra başladı her şey... Kalp ağrılarım, baş ağrılarım, gece yarılarında sebepsiz haykırışlarım...
Bana bıraktığın ve içimde kalan o "yeşil" di belki de bunlara sebep olan...Kötü bir oyun seyrediyorsun, "geçecek" diyorum kendime. "Bak geçince Hiçbir şey kalmayacak, arda kalanlar eski sonsuzluğa uğurlanacak." diyordum. Ama olmadı. Geçmedi. Her şey artarak daha da çoğaldı. Pişmanlıklar sardı Çevremi, "keşkeler" birikti içimde, "acabalar" dolaşıp durdu beynimde...
Hepsi benden bağımsızdı. Hiçbir organıma söz geçiremedim. Hep sen çoğalıyordun, hep sen büyüyordun içimde...
Sana dönüşmeye başladığımı anlayınca da bir direniş başlattım kendime. Artık, hiç konuşmuyorum kalbimle... Kendi haline bıraktım onu. Ne derse desin, Ne isterse istesin; hiç aldırmıyorum. Tıpkı derin dondurucudan çıkmış gibi bir kalbim var artık benim. Buz gibi... içindeki her şey dondu. Sevgiler, sıcak Gülümseyişler, arzular, istekler... Belki bir gün üzerindeki buzlardan sıyrılıp artık "ben de varım" diyerek yeniden ortaya çıkar ve bana döner; kim bilir. Ama o güne kadar, buz gibi "yeşil"in arkasından bakacağım dünyaya.
Senin bana verdiğin o "acı yeşil"i yaşayacağım. Kolay değil çünkü, kalbimde dolanıp budaklanan o "yeşil"i bir anda kökünden sökmek. O yüzden zamana bırakıyorum her şeyi. Bakmadığın bir çiçek nasıl soluyorsa, o "yeşil" de bir gün elbet solup, sararacak. Hayatımda ilk kez sana açtığım kalbim de bundan böyle sadece bahara açacak; sadece bahara ... *
varligini, varliginin verdigi o tatli huzuru özledim. cok bekletme beni, dedigin gunde gel, gittigin gibi, oldugun gibi gel. buradayim, bekliyorum, bekleyecegim o gune dek. sensiz gecen bir gun bile yetti ozlemeye, nasil da dokuluyor bu kelimeler dudaklarimdan bilmiyorum, yine de "ozledim seni.."
akıllara zarar bir hadise. onunla sadece konuşmayı özlemek, ya da konuşmadan öyle birbirinize bakmayı, konuşmadan da sevmeyi birbirinizi ve anlaşmayı. hayatın onu son gördüğünüz an da takılı kalmasını istersiniz ki o an gözünüzden hiç gitmesin diye. ya da gözlerinizi açmak istemezsiniz kapattığınız her an da o vardır. özledim seni demek fiziksel bir özlemden daha yoğun daha masum bir duygudur aslında ve gün içinde yaşanılan herşeyinizi onunla ilişkilendirirsiniz. binikiyüz kere başa alıp dinlediğiniz şarkılar olur artık hayatınızda, örneğin;
özledim seni düştüm yollara... diye devam eden.. size yeniden şarkılar söyletir özlenen adam ya da kadın.
birde şiir can yücel den;
özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
yokluğun,
hatırladıkça yüreğime saplanan bir sızı olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
sabahları seni okşayarak başlamaları
akşamları her işi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
''git artık'' demek
''beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa''
demek sana ne de zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karşılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek...
özledim seni, dersin ve bi umut vardır hep içinde, cevap gelir belki,
belki ses çıkmaz ama beklerken hep endişe duyduğun, umrumda olmicak dediğin bu söze, aldığın karşılıkta elinin titrediği, uzun.. çok zaman sonra duyduğun cevaba hemen bişiler yazdığın cümledir..
acıklıdır bazen, öyle çok acıtırki söylemesi de, cevabın hiç gelmemesi de.
'sen duyduğum
en güzel cümlenin en güzel öznesi
tanrının unuttuğu bu kentte
cennetten düşen bi manzara gibi'
gibi muhteşem cümleleri içinde barındıran tatlı mı tatlı bir 110 şarkısı.
