hayatı boyunca sorumluluk verilmemiş, kendisine güvenilmemiş ve tüm hayatını ''acaba benim hakkımda ne düşünürler?'', ''şunu mu yapsam daha iyi, bunu mu?'', bunu yaparsam rezil olur muyum?'' tarzı sorularla geçirmeye mahkum bırakılmış ezik insan.
henüz tek basamaklı yaşlarda iken -belki biraz da evin tek çocuğu olduğumdan- biraz poh pohlanarak, biraz şımartılarak büyütüldüm. her istediğim yapıldı. her istediğim alındı. bu kısmı iyi gibiydi fakat aynı ilgi şuna da sebep oluyordu.
- ben de odun kırcam anne?
- oğlum sen daha ufaksın.
- ben evin üstüne çıkçam anne.
- olmaz oğlum. düşersin.
- ben bisiklet istiyom baba.
- yapma oğlum. düşersin. araba çarpar. bişi olur.
- ben arkadaşlarla heykele çıkçam baba.
- olur mu olum? kaçırırlar valla.
- baba 7 kişi olcaz. yarın dersaneye yalnız gitçem. o zaman dersaneye gitmem yarın.
- tamam git. ama yabancılarla konuşma tamam mı. esat'ın (o zamanlar ailemin güvendiği tek arkadaşım) yanından da ayrılma tamam mı?
yaş biraz daha ilerledi. hayatıma değişik şeyler girdi tabi. bazı arkadaşlarım yazları çalışmaya başladı. bazı arkadaşlar da daha şimdiden iki elin parmakları kadar manita yapmıştı. bana bunların ikisi de yasaktı.
- oğlum kızlara yüz verme tamam mı?
- hee anne. kızlar da gel bize yüz ver diye yalvarıyodu zaten.
- sen bilmezsin oğlum. sen ne anlarsın?
- baba ben çalışmak istiyorum.
- olmaz oğlum. küçüksün sen.
- baba 14 yaşındayım. ibo 4 senedir çalışıyo. seneye usta olur heralde. ben daha bi işyeri havası solumadım.
- büyü biraz daha zaten istemesen de çalışacaksın oğlum. sen küçüksün. sen bilmezsin. sen anlamazsın.
liseye başlamıştım ki annemi kaybettim. beni çok değişik ber olgunluk seviyesine getirdi bu olay. fakat babamın bana 3,5 yaşındaymış edasıyla yaklaşımında pek bir değişiklik olmamıştı. sadece çalışma iznini alabilmiştim. babam alman hükümetinden çetindi bu konuda.
aradana epey süre daha geçti. şu an 22 yaşındayım. evde babamla birlikte yaşıyoruz. babam çamaşırları yıkıyor, bulaşıkları yıkıyor, yemek yapıyor ve hafiften temizlik yapıyor. bense günün önemli bir bölümünü (yaklaşık 6/5 ini ki bu 20 saat eder) yatarak geçiriyorum. neden mi?
bu davranış şekli yanlıştır. ilk başlarda iyi bile görünse de yanlıştır. bu yaklaşımın sonucunda pısmış, iki cümleyi bir araya getiremeyen, belli bir görüşü olmayan, silik insanlar yetişir. görevliye bir soru sormaktan utanan, ayıplanma korkusuyla düşüncesinin açıklayamayan insanlar yetişir. manita olayına hiç girmiyorum.
ayrıca hayatlarının belli bir dönemlerini (muhtemelen büyük bir bölümünü) çok sinirli bir şekilde geçiren, etrafındakiler tarafından da beceriksiz ya da başarısız olarak tanınmış ve ağzıyla kuş tutsa bunu değiştiremeyecek insandır.
bu tarz insanın hayatını yıkan durum şudur:
şahıs kendisinden beklenmeyen bir şeyi yapmıştır. arkadaşları, kardeşleri, anne-babası onu tebrik edecek yerde ona ''vay canına, şaşırttın bizi, senden bunu beklemezdik.'', ''sen bile başardın, öyle mi?'' gibi sözler sarf eder ve bunun ardından gelen baş okşama, sırt sıvazlama gibi aksiyonları vardır ki sıtkı sıyırır insan.
bu şekilde davranılan insan başının okşayan o eli, kendisinin bu başarısını ne yaptığının fakında olmadan da olsa küçümseyen insanın sözü dışa vurduğu ağzından sokup sözü asıl meydana getirdiği kıçından çıkarma isteğiyle dolup taşar.
genelde gerçekleştirmez ve hatta hiçbir tepki de göstermezler. çünkü karşılarındaki normal insanların kendilerini anlayamayacaklarından o kadar emindirler ki bu onlar için zaman kaybından başka bir şey ifade etmez.
Burda bahsedilen insan, mal, Zeka yoksunu, aptal, yeteneKsiz, Kültürsüz ya da Hasta insan değildir. Hatta çok Zeki, akıllı ve kültürlüdür. Yeteneklidir.
Ama sorun şudur; bu niteliklerin tamamı bu kişide potansiyel olarak bulunmakta ve bir Türlü ortaya cikamamaktir çünkü bu özgüven eksikliğinden kayNaklanan yetersizlik korkusu kişiyi ölümüne dizginlemektedir.
Kendisinin 10 da 1 i kapasitesinde olan ve fakat Piç olan biri çok rahatlıkla bu özgüvensiz arkadaşın önüne gecebilmektedir. Çünkü Piç arkadas sahip olduğu 1 birim özelliği 10 birim Olarak lanse edebilirken kendisinden çok daha yetenekli, potansiyelli ama cekinik arkadaş var olanın 10 Da 1 ini bile sergileyemez.
Sonuç olarak çekinik arkadaş ya kendisindeki kapasiteyi keşfedecek ve elinden tutacak bir patron bulacak ya da Piç lere iç geçirmeye devam edecektir.
Ama sikerim aNasini deyip bir yırtarsa gerisinin gelecegini ve hiç de onun düşündüğü kadar zor olmadıgını görecektir bazı şeylerin.
Mermiyi şarjöre koyarsın, şarjörü silaha takarsın, kurmakolu çekersin, hedefe nişan alırsın, patlama sesinin geleceğini düşünerek gözünü ani bir refleksle krparsın, tetiği çekersin ama çıt diye ses çıkar.
tepki: ana tutukluk yaptı!
çocukluğuna inin, orda mutlaka çocuğun özgüvenini zedeleyen kişi/ler göreceksiniz. Ne yazık ki çocuk büyüdüğünde de bu durum devam ediyor ve kişinin hayatını olumsuz yönde etkiliyor. Söyleyecekleri çoğu zaman doğrudur, hatta bazı ortamlarda konuşulan konu hakkında detaylı konuşabilecek tek insan o olmasına rağmen çekingenlik yüzünden konuşamaz, öylece oturur başkalarının ahkâm kesmesini izler. Özetle kötü bir durumdur, kişi bundan kurtulmanın bir yolunu aramalıdır. Etrafında kendisine değer veren, inanan kişilerle birlikteliğini arttırmalı, gerekirse "e şey x, bana beni anlatır mısın?" diye sormalı. Ayıp değil, madem kendini tanımıyorsun üstelik başkalarının hakkında ne söylediklerini merak ediyorsun açıkça sor.eğil, madem kendini tanımıyorsun üstelik başkalarının hakkında ne söylediklerini merak ediyorsun açıkça sor.
yaşadığı olaylar ve psikolojisi nedeniyle bu durumda olan insandır. şöyle bir silkelenir kendini fark ederse; özgüven bombası bireyleri bile ezer geçer de bakakalırsın. bir açıldı pir açıldı dediklerimiz olurlar zamanla. yalnız şöyle bir durum var. toplum içinde "ezik " sıfatını yapıştırıp, teşvik etmek yerine, kendi eğlencen için saygısızca alay edip köstek olursan ayıptır. açılmasına sen mani olursun. çünkü sevgili egon; eğlencesini kaybetmek istemez. içten içe de o insandaki ışığı en iyi gören sendindir. he elbet açılır. o zaman ilk tanımayacağı kişi de sen olursun. sıra ondadır.
yürümeye basladıgı andan itibaren düşersin,kırarsın,sen yapamazsın vb. telkinlere sıkça maruz kalmış, 10 yaşına kadar yemeğini yediren, 12yaşına kadar banyosunu yaptıran, 14yaşına kadar gece üstü açılırsa kapatırım mantığıyla kendisini yanında yatmaya zorlayan aşırı koruyucu anneye sahip, hevesli olduğu hiç bir konuda zerre destek görmemiş, başarıları takdir edilmemiş, başarısızlıkları günde 3 öğün suratına vurulmuş, sürekli kardeşleri ya da ruşen amcanın oğlu sedatla, nurten teyzenin kızı kübrayla kıyaslanmış insan. kendisini değil, yayında ve yapımda emeği geçenleri yermek gerekir.
