eğer özgüven sahibi başka kimselere hitaben ise, birbirlerinin ne söylediğini anlamaya çalışmadan uzayıp giden bir söz düellosuna sebebiyet verir. benim ilgilendiğim kısım ise bu sözlerin özgüven sahibi olmayan kişilere söylendiğindeki durum. yıllardır doğru bildiğini, belki üzerine iddialara girdiği bilgisini sorgulatır hale getirir özgüvensiz insanların. bu konularda baskın olmayanlarınız bilir, kendinden birşeyler bulacaklar mı orasını bilemem de... kendini ispatlamış, yaşı sizden fazlaca, özgüven sahibi birisi vardır herkesin çevresinde. sivri dili kendisini baltalığın eşiğine getirmiş, o kişiden bahsediyorum. senin o konu hakkındaki fikirlerini bile bile aksinin doğruluğundan %100 emin bir şekilde kendi fikrini beyan eder ve sen o özgüvene kapılıp bugüne kadar bildiklerinin yanlış olma ihtimalini düşünmeye başlarsın ya, yapma! yıllar sonra etrafındaki herkesi, onların seni tanıdığından daha fazla tanıdığını anladığında başlar pişmanlığın. başkalarına saygılı olmak adına söylemediğin düşüncelerin hep sende kaldı diye tanımamış olacak kimse seni, senin onları tanıdığın kadar. kötü birşey mi bu? evet, çok kötü hem de. konuşmanın içinden gelmediği, sana göre hayatının en felaket günlerini yaşamaktayken kimse farkına varmayacak bunun. varmayacak çünkü sen zaten hep sustun yıllardır. velhasıl kelam, bildiğinden emin olduğun konuda özgüven sahibi ol! karakterinin geneline yayamazsan bile burdan hemen başla. düşüncelerine kıymet veriyorsan, onları savunma konusunda özgüven sahibi ol ki, senin doğru olduğunu bildiklerini doğru bilsinler. tabi bir de bunalımlı günlerindeki anlaşılmama durumun için.
