en önemlisi kendini gerçekleştirmektir. yani hangi iş olursa olsun bir konuda çabalayıp başarılı olmak özgüveni arttırır. bir de kendinizle barışık olmanız, başarısızlıklara, talihsizliklere karşı gülüp geçmeniz, vazgeçmemeniz, önce kendinize sonra çevrenize karşı dürüst olmanız gerekiyor. bunlar varsa ne iş yaparsanız, nerde olursanız olun özsaygısı, özgüveni olan bir birey oluyorsunuz.
baya baya özgüvensiz iseniz, kalabalık bir topluluk içinde, sesli bir biçimde telefonda konuşmak bile artırmanın yollarından biridir. aslında yüksek sesle, metroda, otobüste, vapurda konuşmak hoş bir şey değil, ama köprüyü geçene kadar bu yol bile denebilir. bence öz güven konuşmaktan geçer. olur olmadık değil ama, içinizde kalmaması adına fikir beyan etmekten geçer. buna mukabil, konuşacak, anlatacak bir şeyiniz yoksa, en iyisi spora yönelmek. spor yapın, kendinizi geliştirecek şeylere katılın. ama en önemli şeydir, anlatacak, dinlettirecek iyi olduğunuz, bir konunuzun olması. çünkü artık sizinde iyi olduğunuz konular, şeyler olur ve bu sayede insanları gözünüzde büyütmemeyi öğrenirsiniz. geriye kalan sadece kibirlenmemek, şımarmamak ve bu sefer de insanları küçük görmemek olacaktır. son cümlem de dediğim gibi, yani çok fazla öz güvende insanları küçük görmeye itebilir. bu da problem. bakın demek ki, herkesin bir problemi var. yani özgüvenim yok diye karalar bağlamayın. yeter ki kararlı olun, gerisi gelir.
insanı esas motive eden ve dha büyük işleri yapabileceğine inandıran şey başarmaktır.
Bu yüzden küçük başlamak gerekir.
Kitap okuma alışkanlığı kazanmak mı istiyorsunuz? Koca bir kitabı bitirme hayali ile başlamayın, hergün bir sayfa okumayı hedefleyin. Olmuyor mu? Bir satır okumayı hedefleyin.
Başarılan her küçük hedef daha büyükleri için güç katar insana.
Ancak içinden çıkılmaz planlar ve programlar, teoride mümkün olan ama pratikte yapılması zor olan işler hem insana yük olup kaygı yaratır Hem de insanın özgüvenini kırar, yok eder.
Bu bakımdan her neyi hedefliyorsanız küçük küçücük başlayın. Sabırlı olun. Aza tamah etmeyen çoğu bulamaz.
1- Kitap okumak
2- insanlarla iletişime geçmeye çalışmak , çaba göstermek ( her gün en basitinden 5 10 kişiye selam vermek , muhabbet etmek )
3- Spor Yapmak
özgüveninizi kıran faktörleri hayatınızdan defetmek.
etrafınızda size "yapamazsın, sen bi boka yaramazsın, sen ne beceriksiz bi adamsın" diyen kim varsa siktir edin geçin. dönüp arkanıza bakmayın bile. bu tepkiyi sevgiliniz gösteriyorsa ayrılın, aileniz gösteriyorsa o evden çıkın o derece önemli bu.
bu evreyi geçtikten sonra artık kendi kendinizesiniz. etraftan size olumlu veya olumsuz tepkiler gelmiyor. bu aşamadan sonra kendinizi uzaktan izleyin. sizin hareketlerinizi başka biri yaptığında onun hakkında ne düşünürsünüz, ona bir tepki gösterir misiniz, gösterseniz ne dersiniz, bunları düşünün.
atıyorum; 200 kişilik bir sınıfta derstesiniz ve hocanın sorduğu bir soruya cevap vereceksiniz. ama muhtaç olduğunuz özgüveni damarlarınızdaki asil kanda bulamıyorsunuz. bir türlü eliniz kalkmıyor söz almak için. hemen önünüzdeki adam çıkıp söz alınca, yanlış da olsa cevap verince, hatta saçma sapan bişeyler geveleyince bile onun hakkında ne düşünüyorsunuz, en fazla "salağa bak" der ve üç dakika içinde o söz alan kişiyi unutmuş olursunuz. bi' daha görseniz tanımazsınız bile.
kalabalık bir kafede garsona "pardon, bakar mısınız?" demeye utanıyor musunuz? aynı mekanda garsona "pardooooon" deyip el eden insanlara bakın, onları kınıyor musunuz veya anormal karşılıyor musunuz?
hatta inanın garsona seslenmeye çalışırken, gözgöze gelmek için telekinezi yoluyla pozitif enerji gönderirken, elinizi kaldırma girişiminde bulunup, olmayınca saçınızı ensenizi kaşımak daha çok dikkat çekiyor *
velhasıl siz bu ülkedeki en normal insan grubundasınız. utangaç insanı saldırgan insana her türlü yeğlerim. çekiniyor olabilirsiniz ama bu devran sizin gibi normal insanların hatrına dönüyor. söz alın, konuşun, topluma karışın, teşekkür edin, rica edin. sırf daha cesur diye sizden iyi olmayan birinin sizin önünüze geçmesine izin vermeyin.
