yalnızlık özgürlüktür.
tanrı yalnızdır o yüzden özgürdür.
insan ise ne yaparsa yapsın asla yalnı değildir. o yüzden asla da istediğini yapabilecek kadar özgür olamayacaktır.
birbirini destekleyen iki önemli olgu. ama ikisinin de kontrollüsü iyidir hep. sınırsız özgürlüğü yaşamak adına uç noktalarda gezinmek elbette yanlıştır. yalnızlık da siz istediğiniz sürece güzeldir. istediğiniz an vazgeçebilidğiniz bir şey olmadığı sürece canınızı yakar, hayata dair kurduğunuz hayalleri, hedefleri birer birer suya düşürür...
ilk başlarda ikisine de sahip olabileceğinizi; özgürlüğün yalnızlıktan, yalnızlığın da özgürlükten geldiğini düşünebilirsiniz. ama bu iki kavram birbirlerine tamamen zıt kavramlardır aslında.. sürekli birbirini itmeye çalışan mıknatıslar gibidirler.. ne kadar süre bu zorluğa dayanabileceğiniz, manevi gücünüze bağlıdır. ilk başlarda güzel gözüken bu iki kavramın birlikteliği, zamanla birbirinden ayrılmak isteyecektir. yaşadığınız durumdan sıkılmaya başladığınız zaman, anlayabileceksinizdir iki kavramın birbiriyle uyuşmadığını..
özetlemek gerekirse, süreklilik göstermeyecek bir birliktelikten söz edip, içten içe bir çarpışmanın var olduğu rahatlıkla söylenebilir. ama bir öyle bir böyle yaşamayı seven insanların belli bir süre sonra, bu karşıt kavramları tekrardan birleştirmeye çalışacağı kuvvetle muhtemeldir. bunun tek nedeni de, insanın içinde bulunduğu hayattan sıkılıp değişiklik istemesidir.
