Şimdi ben çıkıp "Özgür müyüz?" desem "Evet." cevabını verecektir birçok arkadaşım. "Mesela şuan Antalya'ya gidip bir haftalık bir tatil yapma konusunda özgür müyüm?" desem, yine aynı şekilde gelecek cevaplar.
Ama özgürlük bu değil ki. Sen bana Antalya'ya gidip tatil yapacak parayı ve vakti vermiyorsan benim tatil yapma özgürlüğüm yoktur. Yapmak istiyorum ama yapamıyorum, bunun adı nasıl 'özgürlük' olabilir ki? Olamaz tabi. Beni görünmez bir kafese tıkmışsın, ben de kendimi özgür sanıyorum. itiraz bile etmiyorum. Neden? ilerilere gitmeye cesaretim olmamış pek, hissedememişim o görünmez kafesin sınırlarını. Semtimin civarında dönüp dolaşmışım doğduğumdan beri, her gün aynı kapıdan çıkıp aynı kapıdan girmişim, akşam aynı yatakta uyumuşum, her sabah aynı pencereden uyanmışım güne. Sonra yine çaresiz gelip aynı yatakta uyumuşum. Özgürlük... Ah özgürlük... "E git çalış para kazan, seni tutan mı var?" diyecek bazı arkadaşlarım. Ah benim Türkiyeli kardeşlerim... Evet çalışıp kazanırım. Yani bana özgürlüğümü aslında kimse vermez, ben kazanırım. Demek ki özgürlük kazanılan bir şeymiş, kimseye borçlu değilmişim özgürlüğümü. Ne devlete ne de bir şahsa. Ki ben zaten özgür doğdum, çocukken de özgür sayılırdım. Özgürlüğümü veren değil kısıtlayan dünya ve dünyadakiler oldu. Yine de kaybettiklerimi geri kazanmak için hep çalıştım, hep de çalışacağım. Yoksa ne olur? Ne olacak, ölürüm. Gözü doymaz çünkü düzenin. Günde 12 saat çalışıp ayda 600 lira maaşla yetinmek zorunda olan abilerimiz ne olacak kira parasının 500 lira olduğu yerde? Şimdi siz bana gelip diyebilir misiniz ki "Yaşama konusunda her insan özgürdür." Siz o adama yaşayabileceği parayı gününün tamamına yakınını sizin saçmalıklarınıza ayırdığı halde vermiyorsanız o adamın yaşayıp yaşamaması pek de umurunuzda değildir be. Sizin özgürlük anlayışınız kendinize kadardır. Tatil yapma özgürlüğümüz yok, istediğimiz bölümü okuma özgürlüğümüz yok, birbirimizi sevdiğimiz bir kadınla evlenme özgürlüğümüz bile yok, birlikte yaşama özgürlüğümüz zaten olay yaratır, hepsini geçtim yaşama özgürlüğümüz yok... Sürekli bir savaş içerisindeyiz, Savaşı bırakırsak ölürüz, yaşama hakkımız onların elinde çünkü. Yaşayabilmek için önce bunu hak etmeliyiz.
Bunun için yaşasın savaş!
"Ne savaşı?" demeyin. Özgürlük savaşı, benim olanları geri alma savaşı. Ve merak etmeyin, ben bu savaşta kimseyi öldürmeyeceğim bazıları gibi. Benimki soğuk zeka savaşı. Bazılarının ölmesi gereken bir savaşa gelince, öyle bir savaşa henüz girmedi dünya, belki bir gün cesur ve bilgili insanlar artar da sıcak savaş başlarsa birazımız ölecek ama kalanlarımız sonsuza kadar özgür yaşayacak.
Birilerini kırdıysam, üzdüysem affola. Benim sorunum kimseyle değil, benim olanı benden alanlarla. Hayatımı bir kafese sokuşturanlarla. Beni köleleri yapmaya çalıştıranlarla..
