özgürleşmek için sekiz vesikalık fotoğraf en az altı ay içinde... tamam yapmıyorum. öncelikle ne için özgürlük. kimseye tabi olmamak gibi bi şansın yok bir defa unut onu. ha kişilere bağımlılığı indirgemek dersen belli. kendi paranı kazanmak, kendi yaşam alanını yaratmak. ama yalnızlaşmakla özgürlük arasında az bi fark var. yine de güzel tabi bir yerde.
boyunduruk olarak görüyorsan organize dini, ırk aidiyetini elbette at gitsin ama yerine ne koyacaksın? kültürel varlıklarını terk edersen tehlikeli. çünkü anlam arayışı bitmez. yerine koyacak bir leyler varsa terket, yoksa sarıl. başka türlü nasıl yaşayacaksın ki? ilkesizlikle mi? boş heveslere kapılmadan önce düşünmek ister.
mesela benim saçlarım uzun, bu benim eylemim, değil mi, bak. diğer türlü mesela an itibariyle giri giriyorum, mesela kimseye bağımlı değilim, ama bir dünya tanıdığım iletişim halinde olduğum insanlar var, mesela telefon kullanmıyorum, ama beni isteyen nerede bulabileceğini bilir gibi. bir dünya şey yazabilirim buraya, daha da açarak.
yapılması gerekenler diye bir şey yoktur, yaşam tarzında ya özgürsündür ya da değilsindir. belirli bir sipariş yoktur yani. ha eylemlerle bunu belli edersen özgürlük tür o işte. davranışlar önemli yani, eylem şart, sipariş yok.
kendini özgür hissetmek için ne gerekiyorsa onu yapmak. sonuçta bir kitapta madde halinde yazmıyor yapılacaklar. herkesin kendini özgür hissettiği yerler ve anlar başkadır. önemli olan kişinin kafasında kendi özgürlüğünün portresini çizebilmesidir.
savasmayin sevisin.
ulu orta degil ama.
inancliysaniz inancinizin geregi sekilde. degilseniz diger inanclara saygi gostererek ve basbasa kalabileceginiz bi yerde.
anladiniz siz onu.
Teslim olmak gerekir.
inandıklarımıza daha da sıkı bir şekilde sarılmayı bağlanmayı ve kapanmayı gerektirir, günahlara ve haramlara.
Ki nefsimizin tutsağı olmayalım.
