çok yaşa denirdi önceleri.
sonra abilerimizden öğrendik iyi yaşa demenin dayanılmaz hafifliğini. iyi yaşa diyorduk ve artık farklıydık hepimiz, kitap okuyan aydın gençlerdik.
sonra üniversireye gittik ve özgür yaşa diye bir bok öğrendik. olmadı ama söyleyemedik, söyleyenlere içimizden güldük sadece. tutmadı da zaten.
