türk halkının algılarına ve sevgilerine ortak olan insan.
sokaklar bu insanlarla doludur.
yan sokaklarsa onların varlığını kabullenmeyen insanlarla doludur.
halkını tanımamaktan kaynaklanan yanılgılar bunlar.
öyle şey yoktur. ölmüş gitmiş bir adamı sevmek kesilikle küçükten kafaya kazınan bir şeylerin etkisi iledir. sevgi duygusu öyle kolay bir duygu mu? kim durup dururken saçma sapan milli duygular, gururlar peşinde koşar ki?
rahmetli babannemdi. atatürk'ü, sivas'a geldiğinde görmüştü çocuk yaşında. aradan 70 yıl geçmesine rağmen o zamanki netliğiyle anlatmıştı bana. sivas halkını, kurtuluşa nasıl inandırdığını, milli direnci nasıl organize ettiğini, uzunca anlattı.
şimdi ben, atatürk'ü görmemiş olmama karşın seviyorum. ayrıca sanıldığı gibi ilkokulda da kazanmadım bu sevgimi.
özgür iradesiyle sevmeyen insan kadar özgür iradesiyle sevenin mutlaka olduğu gerçeğini değiştirmeyecek olan önermedir. insan a sorarlar, ilkokul da öğretilenler diyor onlarda, sen inandığın din i ne kadar araştırdın. bırak atatürk ü.
varlıgı henüz saptanamayan tamamıyla hayal ürünü olan insandır. şu 30 yıllık hayatımda o kadar insanla o kadar hikaye ile karşılaştım lakin o hikayelerin ve insanların içinde bir kişi ve hikaye dahi yoktu atatürk'ü özgür iradesiyle seven.
hepsinin başlangıç noktası " ilkokulda bize ögretilenler... " den ibaretti, ortada araştırılıp sorgulanan bir kişi yoktu, tamamen özgür irade dışı zorla sistemin dayatması sonucu sevilen bir lider vardı. kitaplarda yazanlardan ibaret her şey, anlatılanlar birbirinin kopyası. dayatılan bir ideolojinin kurbanı olmuş hepsi.
