bu adamı dinlemek varken hala "aşk bu kızılötesi yaralı müzesi" dinleyenler var. Bir şey demiyorum.
işini hakkıyla yapan bir şarkıcının haliyle kötü şarkısı olmaz.
Her şarkısının sözlerinde bir bakıyorum ben varmışım.
gözlerimiz gerçekleri görüyor mu bilmiyorum
alınyazımız bitişir mi bir yerde hiç sanmıyorum
bir rüya gördük önce yan yanaydık
uyandık uyandırıldık en sonunda
hiç olmayacak bir duaya avuç açtık
anladık anlatıldık en sonunda
dalgalar vuruyor kıyılara
sen bambaşka bir şehirde beni seviyor olsan ne yazar.
yasaksın sen bana
uzaksın sen bana
seni sevmek ve sen yasaksın bana.
rüzgarlar vuruyor yüzüme
ben bambaşka bir şehirde seni seviyor olsam ne yazar
yasak değil miyim ben sana
tuzak değil miyim ben sana
tutsak olsam da ben sana ne yazar.
türkiye'de sanat kavramının özeti bu adamın hayatıdır. adamda milyonları cukkalayan ve magastar diye yutturulan zırtapozları skertecek kalitede müzikal yetenek ve daha da kaliteli ses var. saçma sapan bir programda piyanistlik yapıyor. ara sıra oyuna dahil ediliyor. bu kalitede bir ses orada heba oluyor.
sinan Akçıl dan, serdar Ortaç dan firsat kalipta boyle güzel bir sesi dinlemeye tenezzül etmeyen güzel ülkemin, sanata vermediği değerin bir örneğidir Özer Atik. sesi arasında saatlerce kayboluyorum, sözlerinin arasinda kendimi buluyorum. kıymeti tez bilinmeli.
