var olanı değerlendirememkse * ne yazık ki bu devletin acizliğini gösterir, kapitalizm ya da özelleştirmenin mükemmeliyetliğini değil.
özelleştirme gereklidir ve zaten bir çok alanda kullanılmaktadır. burda sorulması gereken soru hangi kurumun niçin özelleştirildiğidir. sadece kar etmiyor iyi yönetilmiyor diye ülkenin stratejik kuruluşları özelleştirilemez ki; yakın bir zaman önce kapitalizmin anavatanı amerika'da bile kamu kuruluşlarının özelleştirilmesine karşı çıkılmıştır.
özellestirmenin anlamını kavramıs insandır. özelleştirmek ülkeyi satmak degildir. sadece hizmete devletin bulaşmaması icin özel şahışlara o işi devretmektir. ayrıca ülkeyi satıyorlar dedikleri de ülkedeki bazı seylerden haberleri yok. lakin bu ülke de hic bir sey satılamaz devletin oraya el koyma hakkı herzaman vardır. bir de iki yüzlü olurlar özellestirmeye hayır diyenler, avrupadaki vatandaslarımızın taşınmaz mallarını, evlerini, dükkanlarını falan unuturlar. tek taraflıdırlar yani.
tam bağımsızlığın olmadığı ve tüm çabalara rağmen gelişemeyen ülkelerde yaşanılması kaçınılmazdır.
işin özü; özelleştirme değildir, sistemin yanlış işleyişidir.
3- 5 kuruşa emek sömürmektir özelleştirme. ülke gelişimini göz ardı etmektir.
salt yabancı kurumlara satmak değildir yanlış olan. devlet bünyesinde türke satılan da bi çok kurum vardır, bakıldığında kar marjı yüksek kurumlardır hepsi de. örnekse; kardemir... tansu çiller ablamız , karabük halkını kandırmıştır ve işçiye %49 luk kısmını tazminatları karşılığında vermiştir. sonuç mu; % 49 luk kısımı işçinin elinden 2-3 kişi, kardemir hisselerinin borsada taban yapmasıyla, toplamıştır. şimdi kara geçmiştir fabrika ancak bu o 2-3 kişiye yaramaktadır. işçiler ise eldeki bulgurdan olmuş, yıllarca belki bir ev parası çıkar diye bekledikleri tazminatlarının üzerine bir bardak su içmiştir.
özelleştirmeyi büyük ekonomist arkadaşlar devlet sistematiği üzerinden yorumlayıp evet derken, es geçtikleri insanımızın alın terinin sömürüldüğüdür... ve en büyük güç alın teridir.
özelleştirmelerin cicili-bicili, refah getireceğini iddia eden sloganlarına kanmış kişinin bir sloganıdır. diğer yandan ise özelleştirmelerin istihdam getirdiğine, refahı arttığına ve hatta hizmet kalitesini arttırarak daha kaliteli ürünlere ulaşıldığını iddia eden ve neo-liberal ekolün temsilcisi olan kişidir aynı zamanda.
bir örnek vermekte fayda var. okullarda, iktisat fakültelerinde okutulan özelleştirme modellerinden biri de ingiliz telekomu'nun özelleştirilmesidir. bu örnekte ingiliz telekomunun artan kar değerleri ve hizmetindeki kalitenin nasıl arttığı söylenmektedir. ancak aynı biçimde bu özelleştirme sonrası ne kadar istihdam yarattıldığına ya da özelleştirme sonrası kaç kişinin işsiz kaldığına, sendikal hak ve özgürlüklerin nasıl gerilediğine ve dahası zaten daha önce ödenmiş vergilerin işsizlik fonlarıyla nasıl sermayeye geri döndürüldüğüne hiç değinilmemektedir. değinilemez, zira bu özelleştirmenin cicili-bicili sloganlarına aykırıdır.
bir diğer örnek olarak ise sek'i almakta fayda var. sek özelleştirildikten hemen sonra 21 fabrikasının 17'si kapatılmış bir kurumdur. üstelik bakıldığında bu fabrikaların çoğuda aslında istihdam yaratması gereken daha çok ülkenin yoksul bölgelerinde bulunmaktaydı. ne ilginçtir özelleştirme refah yerine, olan istihdamı da yok etmiştir. elde edilen rantla başka sektörlere, başka bölgere yatırım yapılmıştır.
işin aslı özelleştirme yurttaşların vergileriyle kurulan yerlerin satılmasıdır. halkın yarattığı değerlerin sermayeye verilmesi ve hatta talan ettirilmesidir. bir başkasının malını diğerine bedelsiz bir biçimde verilmesidir. özelleştirme: işsizliğin, serbest piyasa diktatörlüğünün en acımasız halidir.
