imrendiğim insandır. bu hayat küfür etmeden yaşanmıyor belki ama etmeyince daha bir karizma davranış aslında. rahmetli çok sevdiğim bir aile dostumuz vardı. trafikte birine şerefsiz öyle makas kırılır mı diyecek mesela. şerefliye bak şerefliye derdi. kinaye yapardı. küfür etmiş kadar rahatlardı.
Samimi olmadığım insanların ve benden büyük, saygı duyduğum insanların yanında etmem. Kendimi kufur etmeden de anlatabildiğim için eksikliğini hissetmedim hiç.
Yani küfür etmek bir hayat stili. Yerine göre davranmanın dışında insan kendince dile dökmek istediklerini küfür yoluyda daha rahat dökebilir. Çünkü bazen bazı şeyler argo dışında yansıtılamıyor.
Ne öyle insanlarda mı var ? Bazıları için küfür kötü bir çağrışım gibi algılanıyor. Ama gelin samimi olalım. Hiç mi demediniz sikeyim böyle hayatı ?!.... Ah yapmayın bazen kelimelerin kifayetsiz olduğu yerde küfür devreye girer. Hiç mi hayata siktiri çekmediniz ?!...
