özel gün derken babalar günü, anneler günü, sevgililer günü vs.yi kastediyorum bebeğim.
kapitalizmin insan duygularını sömürdüğünün açık birer kanıtı olduklarını biliyoruz bunların. hani sevgilin vardır tamam reklamların baskısıyla sana hediye aldırır. ama peki ya annen yoksa? o reklamı izleyen annesi ölmüş bir kişi nasıl hisseder? düşün deli gibi reklamlar dönüyor yok annenize mutfak robotu alın arçelikten, yok annenize mondiden yatak odası takımı alın yok annenizi tatile madagaskara gönderdin falan filan. peki annesi olmayan o reklamları izlerken nasıl hisseder bunu düşündü mü o reklamcı arkadaşlar. hayır tabii ki de. bu yüzden, reklamcılık dünyanın en pis işlerinden biridir demek kesinlikle yanlış değildir.
