bu bölümü okuyan ve öğretmenliğini yapan kişilere büyük saygı duyduğum meslek. işitme engelli, görme engelli, zihinsel engelli veya down sendromlu kişileri, kimseye muhtaç olmadan hayata devam ettirmelerini sağlamak gerçekten öğretmenlik ve bu yönde bilgi gerektiriyor. bu meslek paramı kazanayım mesleği değildir. diğer öğretmenlik branşlarından farklıdır. özveri ve sabır gerektirir. ve adı engelli ama aslında engelsiz kişilere verilen sevgi. ben eğitimini almadım bilmiyorum ama her canlı gibi daha doğrusu her insan gibi onlarında tek beklentisi sevgi. özel eğitim öğretmenleri de hem sevgisini verip hem de sabırla bu mesleklerini devam ettiriyorlar.
Bir akrabamın bu sene isteyerek yazıp okumaya başladığı bölüm. Kardeşi down sendromlu olduğu için seçti ve istedi sanırım. Büyük sabir ve fedakarlık ister.
bu mesleği severek ve isteyerek seçen ve yapanların yanında,
ciğeri beş para etmez, empatiden yoksun, sabırsız, kendini sürekli, "ay yeter ben de insanım benim de bir sabrımın sınırı var" deyip kandıran, ve bu işi sadece para olarak gören embesiller de var.
normal öğretmenliğin belki yirmi katı kadar zordur. ve hepsi bunu bilerek okur ve öğretmen olur ama bazı kanı bozuklar iş icraate geldiğinde, insanlıklarını evden çıkmadan önce portmantoya asarlar.
işini gerçekten sabırla ve sevgiyle yapan tüm özel eğitim öğretmenliğine, hatta diğer tüm öğretmenlere saygım sonsuz.
Aslında kendi mesleğimden bile çok sevdiğim öğretmenliktir. Bir tane kaynaştırma öğrencim vardı sınıfımda. Beslenme saatinde kendisinin sırasını zaman zaman yanıma çekip görevler verirdim. Bir yandan da beraber ceviz, badem yerdik ahah. Güzeldi be.
Her yiğidin harcı olmayan branş. Yer değiştirmek kolay olur diye yüzlerce saat hizmet içi eğitim alıp sonunda da yok bende bu işi yapacak sinir sistemi ve psikoloji yok diyerek vazgeçtiğim alandır. Aynı zamanda Meyvesi en tatlı olan, manevi doyumun en çok hissedildiği alan olduğunu düşünüyorum. Yapanlara sonsuz saygı duyuyorum Allah kolaylıklar versin.
