küçük çocuklar yapıp geceleri kendimden
seni öpsünler diye gönderiyorum sana.
bana kucaklarında seni getiriyorlar
ben de sonra o seni getiriyorum sana.
özdemir asaf.
o gece ben olmayacağım .
utancımdan bakamadığım aynalarda
güldüğünüzü görecek
anlayacaksınız .
her gece birinin olmadığı gecedir .
gecelerinizi karıştıracak gitgide
olmayanlarınızın çoğalması .
benim olmadığımı duyduğunuz bir gece
korkacaksınız .
şimdiden düşünüyorum son kalanımızı
son gidenimizin bu gecesinde .
ama bir gece olacak, ortalarda bir gece.
içinde siz de olmayacaksınız,
ayrıca.
ironi, özlü söz ve bilmece havası şiirlerinin vazgeçilmezleridir. duygu, lirizm yok olmuş ama akıl ön plandadır. halk şiirinden yararlanmıştır. şiirlerinde amaç okuyucuyu şaşırtmadır ki; bu modern şiirin getirisidir. öyle bir üslubu vardır ki; ona ait olmayan bir şiiri hemen diğerlerinden ayırabilirsiniz. fakat sürekli vecizeye benzer şiirler yazması, şiirin kalıplarından uzaklaşmasına neden olmuştur.
iki ruhun birbirlerini hep kapısından az önce çıktıkları yerlerde araması, hep birbirlerine geç kalması ama aramaktan hiç vazgeçmemelerinin şairidir.o hep kapanan kapıların seslerindedir.
güler, gülümser bir şakacı,
güldürür,düşündürür,
arada-bir durur, gözleri dalar,
neler söyler, neler susar.
yoksa, çok acı bir şakayı
şakadan da olsa,
çok yalın bir karanlığa mı saklar.
oynadığı oyunsa,
yaşamda oynadığı,
oyununu mu yaşar.
oyunda yaşadığı,
yaşamını mı oynar.
yaşarcasına, oynarcasına.
öyküler anlatır olmuşcasına,
sonunu mutlu bağlar,
gider evinde ağlar.
