yalnızken hat sahfhada, yanımda biri varken sıfır noktasında yaşadığım sorun.
tek başımaykrn neredeyse ekmek bile alamam ama yanında biri varken bakkalla uzun eşek oynayabilirim.
sürekli önplanda olmaya çalışan insanlarda "fazlaca" bulunduğunu düşündüğüm eksiklik. eksikliğini kapatmak için devamlı konuşur, lafa söze karışır; işe karışır. hep ilk olmak ister yahut son sözü söyleyen olmaya çalışır. her şeyin en iyisini o yapıyordur güya, ama eksiktir aslında lakin o eksikliği kimsecikler görsün istemez.
özgüven sahibi olmak demek, eksik olduğun konuların da olabileceğini fark etmek demek bence, kusurlarını bilmek ve kendini o kusurlarla kabul etmek, başkalarına kendini olduğun gibi göstermekten çekinmemek.
