ahmet kaya şarkılarını hala seviyorum. tarih bir yandan diyor ki o bir terörist seviciydi. içim bir yandan diyor ki nasıl olur ya? Böyle güzel şarkılar yapan biri öyle olur mu hiç? kimse kimsenin içini bilemez, felsefeyle bilimle yargıla şu adamı diyor.
inandıklarımın kölesi olmam gerekirken inanmak istediklerimin kölesi mi oluyorum ben şimdi? ne oluyorum ben? bir terörist sevici mi yoksa aşkına eşkıya bir romantik mi?
kötü hissettiriyor bu bana. gizli gizli mi dinlemeliyim yoksa? kafam çok karışık. üzülüyorum.
pratik olmak konusunda büyük zorluklar çekiyorum. zamanımı organize etmek konusunda da başarılı sayılmam. obsesif derecede detaycı olabiliyorum. fazla mükemmeliyetçiyim. bir meseleye gerçekten odaklandığım zaman o konuda kimsenin yapamayacağını yapabilirim ki yapmışlığım vardır. ama odaklanamazsam o mesele bana zulüm gibi gelir. haddinden fazla zorlanırım. yazdığım metinleri beğenmiyorum. türkçe konusunda da ingilizce konusunda da sorunlarım var. yazılarımı okuyan hocalarım bu açıdan haklı olarak şahsımı çok eleştiriyorlar. nörolojik bir şey galiba, bilemiyorum. yazmak bana hep zor geldi. bir konuyu ele alıp o konudan mükemmel işler çıkarabilirim. ama onu kağıda dökmek aylar yıllar alıyor.
Daha iyi yerlerde olabileceğimi bildiğim halde kötü yerlerdeyim. Evet benim potansiyelim daha fazla bunu biliyorum ancak değiştirmiyorum elimde olduğu halde.
Fevri hareketlerle ani kararlar alıyorum ve bazen pişman olmuyor değilim yalan yok. Pişman olup özlüyorum da ama geri dönüşü yok artık. Sindirmek gerekiyor.
