tiksindirirdi sevgim, gölgemi bile yakardım, karanlık ormanımı açardım elinde hoyrat bir meşale olan tanrıçaya...
öyle severdim ki, ben kalmazdım, silerdim kendimi hayattan...çekilir kenara tanrıçayla birlikte ormanımın yanışını seyrederdim...
içinde yalnızlığımın sadık köpekleri çığlık çığlığa yanarlardı.
öyle severdim ki, beni terk ettiğinden haberim olmazdı.
gittiğini gölgen söylerdi, acıyla haykırarak...*
