kimisine çok deger verirsiniz. verdiginiz degerin büyük bir bölümünü aldiginizi düsünürsünuz ama ne yazik ki bu böyle degildir. gün gelir hayatinizin merkezi olan insan tozu dumana katmis. yoktur artik o!
bir zamanlar sizi toparlayan,gördügünüz de içinizin kipir kipir olmasini saglayan,gecelerinizi-gündüzlerinizi onunla doldurdugunuz insan artik yoktur.
sizi ezip,ezip,ezip yerle bir etmistir. her defasin da "hayir bu sefer üzemicek beni!" derken;yine ayni seyi yapar. bitirir sizi. gögüsünüz de agri,baski,aci. bogaziniz da eksime,gözleriniz de yanma olusturur. uyanamaz,uyuyamazsiniz. hayatinizi allak bullak eder,dengenizi bozar.
bazen de öyle insanlar vardir ki,isterseniz siz ona dost deyin ya da ne derseniz deyin. sizi toparlar,hayatiniza renk katar. bir an olsun bile sizi yalniz birakmaz. acinizi düsünmenize izin vermez.
belki "çivi çiviyi söker" icabidir bu ama iste sizi hayata döndüren o'dur;yüce varlik.
hissedersiniz benliginiz de. sanki yikilmis bir bina iken yavas yavas biraz da zaman ilaci ile tekrar koskoca saglam dimdik bir binaya dönüstürür sizi.
acilarinizdan dogarsiniz. 7/24 aklinizi bozan,karistiran ve mesgul eden negatiflikler biter gider. ve iste o zaman o insana tesekkür edersiniz. tesekkür edersiniz çünkü o size allah'in bir lutfudur.
