ne kadınlar sevdim zaten yoktular
yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
azıcık okşasam sanki çocuktular
bıraksam korkudan gözleri sislenir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
hayır sanmayın ki beni unuttular
hâlâ arasıra mektupları gelir
gerçek değildiler birer umuttular
eski bir şarkı belki bir şiir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
yalnızlıklarımda elimden tuttular
uzak fısıltıları içimi ürpertir
sanki gökyüzünde bir buluttular
nereye kayboldular şimdi kimbilir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
hiçbir kadin hiçbir erkegi ve hiçbir erkek hiçbir kadini.
bu biçim,bu biçim,sevmedi.
yoklugu ekmege katik edip,sevgiye açligi eklemedi.
gözyaslarinin hiçbir teki,bu biçim düsmedi.
böylesine dolu dolu aglamadi,hiçbir kucakta hiçbir bas.
ve hiçbir elveda bugüne dek bu biçim söylenmedi.
hiçbir aksam o aksam gibi kanarcasina batmadi o günes.
ve hiçbir günes onlari bir daha bu biçim,bu biçim görmedi.
hiçbir kadin dedim ya,
hiçbir erkegi ve hiçbir erkek hiçbir kadini.
bu biçim,bu biçim,sevmedi.
Sevmenin algısı ve tarifi yok. Her şey hayal gibi gelir. Size en iyi dost, arkadaş olur, Aile olur. Sıkıntılarınızı çözersiniz, beraber eğlenirsiniz. Aileler tanışır. Sizi kıskanır, kısıtlamaya kalkar. Çevrenizdeki insanlar size hayranlıkla bakar. Keşke ben de sizin gibi olabileceğim biriyle tanışsam der. Dersiniz ki öyle bir seviyorum ki bir daha sevemem. Öyle bir seviyor ki böyle bir sevme yok. Sonuç yalan.
Sonuç aldatıldım.
