salgın döneminde eski bölümleri ile kanal d ekranlarında yayınlanan dizidir. zamanında da izlemiştim şimdi de izliyorum. hatta izledikçe ve yapılan haksızlıkları görünce yeniden daha da çok öfkeleniyorum.
Canım sıkkın oldukça ağlamak için açar izlerim... Ah be çimile... Abv ali kaptan, seni cehennem bile kabul etmeyecek!
Ennio Morricone'nin once upon a time America için bestelediği müziği araklayıp küçük Osman sahnelerinde kullanmalarına kırılsam da ağlatmakta oldukça başarılılar...
Ölümle buluşacağız ali kaptaaan ölümle buluşacağız derken hep metenin saniyede üç kez açılıp kapanan burun deliklerine baktığım zamanlar geldi aklıma. Hey gidi günler duygulandım lan.
Küçük Osman, abisi Mete ağlarken, ona bakarak içinden şu cümleleri geçiriyor: "Mete için hep endişelendim, onu merak ettim. Evden her çıkışında, dönene kadar onu düşündüm hep. Başı derde girer mi, gene bir delilik yapar mı? O altın gibi kalbi, kırılganlığına esir düşer de yaralanır mı diye hep kaygılandım. Sanki Mete çocuktu, ben de onun abisiydim. Onun çocukluklarını görmezden gelmek benim görevimdi."
içimdeki çocuk dile gelseydi, büyük ihtimalle, benim için de aynı şeyleri söylerdi.
