cübbeli ahmet hoca'yı dinliyorum bugünlerde. hayata bakışımı değiştiren şeylerden bahsediyor. internet sitesinde tüm fetvalarını okudum. bir fetvası ilgimi çekti. "öyle bebekler yapıyorlar ki insan tahrik oluyor" deyi insanları uyarıyor. yasaklar getiriyor.
enteresan geldi. gerçekten de böyle midir diye oyuncakçılara gittim. hani şu ünlü oyuncak mağazasına. isim vermeyeyim reklam olmasın. tabi küçüklüğümde hiç oyuncak bebeğim olmadı. o sebeple oyuncak bebeklerle pek haşır neşir değilim. oyuncak bebek kültürüm işte burada başladı.
bir tane bebek vardı. bebek gibi yüzü vardı ama bebek demeye bin şahit lazım. pürüzsüz bacakları, ipek sarısı saçları, dik ve olgun göğüsleri vardı. mini eteği ile çok şık duruyordu. ilk görüşte etkilendim. tahrik oldum. cübbeli ahmet hoca haklıymış. tahrik olunmayacak gibi değildi. bir an kendime kızdım ama gözlerimi oyuncak bebeğin gözlerinden alamadım. üzerine hohlayıp nemli vücut nasıl durur diye izledim. banyodan yeni çıkmış havası verdi. iyice kendimden geçmiştim. dayanamdım hemen satın aldım.
hemen alışveriş merkezinin tuvaletine gittim. dudaklarına yapıştım ve bacaklarını okşamaya başladım. göğüslerini emiyordum. üstünü bir anda yırtmıştım. naptığımı bilmiyordum. elbiselerini çıkarınca bebeğin kukusu olmadığını gördüm. hemen cebimden tırnak çakımı çıkarıp bir kuku açtım. güzelce tükürüp halvet olduk. her şey bir anda olup bitmişti. bir sigara yaktım. hemen yangın alarmları ötmeye başladı. bebeği orada bırakıp kaçtım. ilk fırsatta yeni bir bebek alacağım. cübbeli hoca haklıymış. insan tahrik oluyor.
