bir ülkede insan haklarından bahsedilecekse, her şeyden önce bireyin kendi hayatını, istediği an sonlandırabilme hakkı bulunmalıdır. kendi canı üzerinde bile hak iddia edemeyen birey, haklardan falan bahsedemez.
Bizimki gibi ülkelerin devlet hastanelerinde acı çeken ve Allahım canımı al diyen yaşlıları gördükçe, yasal olmasını her türlü destekleyeceğiniz uygulamadır. Tabi bu olayın dini ve sosyolojik yönü de var. Hepsi üzerine ayrı ayrı düşünülebilir.
intihar etmek isteyen her türlü her zaman intihar ediyor. ne gerek var diyeceğim, kişinin yaşamını sonlandırma hakkıdır. amerika birleşik devletlerinin bazı eyaletlerinde yasaldır. bu arada ötanazi "of ya kız beni terk etti intihar edeyim bari" demekle olmuyor. eğer bir kişinin hayatı yaşanılmaz duruma geldiyse* ve ötanazi yasalsa devlet o hakkı ancak tanır bir şahsa.
ölüm hakkıdır.
milyon dolarlık bebek filminde ötenazi konusu da işlenmiştir,
hassas bir konudur.
lakin bir fikir belirtmek gerekirse,
herkesin hakkı kendinde saklıdır.
Garip bir durum.. Sanki intihar ama değil.. Cesaret eder miyim? Aman ben ne izin vericem geride kalanlar karar versin vicdan azabı onlara kalsın.. Bari bahaneyle beni hiç unutamazlar bencilliği daha bana göre sanki..
kişinin yaşamına son vermek istemesi ve bunu dışarıdan yardım alarak gerçekleştirmesi. ölmeye karar vermiş bir insanın intihar etmesi engellenemez. genellikle ölümcül hastalıklara yakalanmış kişiler ötanazi haklarını kullanmak isterler.
acikcasi bende sicak bakmiyorum 200 gun yogun bakimda yatan hastamlarim vardi ailesinin onlara duyduklari sevgi herseye ragmen bi umut var gozlerinde. ama otanazi intihardan farkli degildir. allahin verdigi cani allah alir.
