asıl çilenin başlangıcıdır. önce sınav çıkışı tek tek sorular düşünülmeye başlanır, sonra eve gidilir televizyondan soruların cevapları takip edilir, sonra acabalar başlar doğru işaretlendiğinden emin olunan sorudan bile şüphe edilmeye başlanır, korkular şüpheler derken devreye puanlar girer ve sonrasında gelen daha bir dolu saçmalık...ha bide arkadaşlara sorulur sizin puanlarınız geldi mi diye. neden çünkü korkulur acaba benim ki kayıp mı oldu! ya kaybolduysa! öyle ya hayatımız öss ye bağlı. *
öss öncesi ders çalış ders çalış cümlelerini işitmiş olan kişi össden sonra bunu duymadığı için boşluğa düşer.
bilgisayar başında gereksiz işler yaparak mesela -bedava forum sitesi kurma, pcdeki müzikleri çıkış tarihlerine göre dizme vb- gibi işler yaparak vakit geçirir. sevgilisi ve arkadaş ortamıda yoksa daha bir vahimdir. çünkü dersane ve lise ortamı bitmiştir ve bir yalnızlık oluşmuştur.
(bkz: mal ı hulya)
(bkz: melankoli)
mallaşma dediğimiz o olay gerçekleşir, evet öss sonrasında yaşanılan o amaçsızlık hissiyatı insanı mallaştırır, otobüse binersiniz ulan ben nereye gidecektim, neden çıktım ki dışarı dershane yok, okul yok nereye gidiyorum ben eve dönüyüm deyip, eve dönersiniz, amaçsızca yürümek nedir bilmezsiniz ki şöyle gerine gerine eli kolu sallayaraktan gezesiniz.
ama artık rahatlama vaktidir, rahat bir nefes alıp, amaçsızca götü başı dağıtabilirsiniz.
aslında herşeyin başladığı yerdir. bir dönem soru-puan-sonuç-yerleşme gibi stresler atlatılıp iyi kötü bir yerlere yerleşilse bile herşey düşünüldüğü kadar iyi gitmeyebilir. o kadar ki haftanın 7 günü okul-dersane-deneme sınavı üçgeninde, kazanacakmıyım endişesi içinde geçen günler bile özlenebilir.
