çocukken hayvanlara yapılan eziyetlerin başında gelebilecek davranıştır.
ağını örmüş yem bekleyen örümceğe belki de imkansız olan bir gıdayı yani karıncayı sunmaktır.daha ziyade sinek beklentisi içinde bulunan örümcekte biraz şaşkınlık oluştursa da gıdasını afiyetle yer.
karınca mı? ruhuna fatiha...
Küçükken yaptığım ve çok pişman olduğum eylem. Bahçeye çıkar örümcek ağı arardım. Bakarım yuvaya göremezdim örümceği, alırdım karıncayı sallardım ağına hayvan kurtulmaya çalışırdı ama nafile. Örümcek hızlıca çıkıp biraz durduktan sonra üzerine gelirdi. Korkar kaçardım.
çocukken karıncayı atıp hususi izlediğim hadisedir. hatta çeşit çeşit örümcek ağları tespit eder çıkan örümceği gözlemlerdim. bir dahaki sefere en beğenmiş olduğum örümceğe karınca atardım. *
doğanın işleyişiyle oynamaya müptela olmuş arkadaşların gerçekleştirdiği eylemdir. sizi de yamyamların önüne atsalar hoş olur mu?
"saygılar karıncalar"
Küçükken bolca yaptığım Yıllardır vicdanımı sızlatan pisliktir. O şerefsiz tiksinç kara örümcek nasıl çekip götürürdü yuvasına. Uzun bacaklılar oracıkta etrafına ağ örerdi.
karınca değil de bir sineği gazete ile yaralayıp uçamaz duruma getirmiştim, sonra ince bacaklı bir örümceğin yanına getirip ikisini bir kabın içine almıştım. çocuktum daha ve yazlıkta çok canım sıkılıyordu uğraşacak bir şeyim yoktu. şimdi düşünüyorum da ne canilik ama. allah cezamı versin.
