bir gün yüksek bir binanın dışına ayaklarımı yapıştırmış bu entryi yazarken birden gülmekten dizlerimin ağı çözüldü. Aşağı doğru koymaya başladım. O günden sonra ben, o eski ben değilim. Artık duvarlara tırmanıp kafamı gözümü yarmaya çalışmıyorum. Evlendim. Ellerinizden öper, iki tane nur topu gibi örümceğim var. Karım ağlarımdan kazak, çorap falan örüyor. Çok mesudum. O kadar zaman yer çekimine boşuna karşı koymuşum.
