Öpüşme şekline göre içimden geçenler değişir. Genelde anı değil maziyi düşünme eğilimine geçiyorum. Bazen yumruğumu sıkıyorum bazen iç geciyorum bazen hiç umursamıyorum. Bu durumun hayatımda birinin olup olmamasıyla hiç bir alakası yok.
En doğru eylem bakmamak olarak görünüyor. Bu haldeki bu şuur halindeki bir insana gidip çocuklar etkilenir dikkat edin demek ile düzelecek bir durum yok.
eğer bir köşede, kimseye gösterme derdinde olmadan öpüşüyorlarsa sorun olmaz. ama kamuya açık alanda, dili, dudağı karıştırıp göstere göstere, izlete izlete öpüşüyorlarsa nazikçe ikaz etmekte fayda vardır. neticede birinin boğazına uzanan bir dili görmek insanların mecbur olduğu bir şey değildir.
kritik yapıp taktik vermek.
hemen ayrılıyorlar. yobazlar gibi yapmayın, dayağı yersiniz. gerçi yobazlar tek başınayken kimseye karışmaz. it sürüsü olarak dolaşırken karışırlar. sürünüzle beraber değilseniz karışmayın.
geçen gün bir kafede otururken denk geldim. kahvenin dibinde soğuk kalmış o kısmı içip içmemeyi düşünürken yan masadaki çift masanın iki ucundan birbirlerine uzanıp öpüşmeye başladılar, midem kalktı, apar topar çıkıp gittim. 5 saniye sonra unuttuğum çakmağımı geri almaya döndüğümde bana bir bakış attılar ki sanki benim utanmam gerekiyormuş gibi hissettim.
ben geçen sene görmüştüm ama öyle aşkla, tutkuyla öpüşüyorlardı ki anlatamam. yol boyu bile öpüşmüşlerdi. hiç unutmam sanırım o günü. kız erkeğin kucağında oturuyordu. yolda durup durup öpüşüyorlardı.
