'şairlerin neden şiir yazdıklarını,pelikanların neden kanlarıyla beslediklerini anladığım gün anladım' der j.paul sarter,
ve 'aristotelasta 'şiir,tarihten
ve felsefeden daha gerçekçidir' der,
dolaysıyla şiir,
insanın kendine varma arayışının yanısıra,toplumcu gerçekleri aydınlatmaya yönelikte en soylu eylemdir aynı zamanda.
ikinci yenilerden sonra şiirde yaşanan çıkmazı ve basiretsizliği nadiren olsa aşan bir kaç isim dışında,bu döngünün sürdürücüleri ve halkası haline gelen
ve gelirkende bu döngünün yaratığı boşluktan nemalanmaya çalışan leş kargaları,aç ve iştahlı birer kuzgun yavrusu gibi sahneye çıkan ahmaklar sürüsüne maalesef her geçen gün tanıklık ermekten çokça sıkıldık,bu istismarcı pezevenkler döner sandalyeler gibi ortalıkta sirtaki oynarcasına insanların maneviyatını birer hastalıklı popilist basamak gibi kullanıyorlar,ajitasyon ve duygu sömürüsüne dayalı duyarlılık kasan birer eziktir bunlar.
yarasalar gibi ne zaman nerede bir katliam yaşanırda biz ahh aney aney minvalide ortaya çıkıp dikkatleri götümüze çekeriz gibi duran,sosyal medyanın her köşesine stand açarak fiyatlarıyla kendilerini halka takdim eden ucuz şiirciler ve şair geçinenler.azadlar,şiyarlar baranlar jiyanlar jan adarlar vs benzeri pezevenklerden şiirin itibarını kurtarmak gerektiğine inanıyoruz..
