amaçları hiç taviz vermeden yürümek olan, önlerine geleni tekmeyle savuracaklarını ve bu yolla eğleneceklerini samimi bi şekilde söyleyen kol kola girmiş zararsız çocuk grubunun sarfettiği melodili söz.
dansa davet ile birlikte çocukluğun tuhaf oyunlarındandır. freud amca yaşasaydı da bir araştırsaydı bu oyunlar acaba çocukların en bilinç altı üstüne çıkmış yaratıklar olduğunun kanıtı mıdır diye. dansa davet'te hem şiddet hem cinsellik varken bu oyun da sırf şiddet içeriyor. bu tezimi araştıracak psikolog arıyorum. çocuklar kesin bilinç altı bilinç üstlerine karışmış canlılardır.
o değil de zevkli oyundu be. koridoru tamamen kaplar "önümüze gelen bir tekme" diyerekten milleti pataklardık. bu bir karşı duruştu, bir "var mı leyn bize yan bakan" hareketiydi. karşı tarafı sindirme, diğer sınıflara göz dağı verme çabasıydı. eğlenceliydi de meret.
sözlerimi ceza amca'nın şu sözleriyle bitiriyorum:
"çocuktum, ufaktım, benim korkum okuldu.
önümüze gelene bir tekme vururduk.
buz gibi geldi ve geçti, soğuktu.
sabahçı olur ya da dayak yerdik."
ilkokul sıralarında bütün bir koridoru enine boşluk kalmayacak şekilde 7 arkadaş kol kola kenetlenmek suretiyle kaplayıp bir uçtan diğerine gidip geldiğimiz, herkesin sınıflarına girmesini sağladığımız, bir nevi nöbetçi öğretmene yardımcı olma çabasıydı. ulvi bir amaç taşıyordu aslında. ben şimdi anlıyorum tabi bunu.
