Aslınsa konu ile alakasız olabilir ama bu gün aklıma gelen mazide kalmış can sıkıcı bir deımdan bahsetmek istedim.
Manisa Kırkağaç ta acemi birliğine gitmişiz 5-6 bin acemi heryer asker felan ben 4. Bölükteyim yeni yeni birbirimizle konuşmaya başlıyoruz bir iki hafta olmuş. Anfi deyiz 300 kişi komutan oturuyor soruyor işte sıkıntısı olan var mı felan
Diyarbakırlı biri kalktı zorla konuşuyor Türkçeyi bu direkt mevzuya daldı "komutanım bazı arkadaşlar benim konuşmamla alay ediyorlar bizim orada kimse Türkçe konuşmuyor ben köyde oturuyorum bu kadar öğrenebildim " Dedi. Allah belanızı versin dedim ulan Ada'm kalkmış askere gelmiş siz Ada'mın konuşmasıyla dalga geçiyorsunz. Çocuk askerliğin geri kalanını 1-2 arkadaşla tamamladı. 10 sene oldu hala unutamıyorum ve gidip onunla konuşamadığım konuşmadığım onu yalnız bıraktığım için kendime kızıyorum. insanların ön yargılarına bağlamalıyım herhalde buradan yani demem o ki kötü bir şey. insanlar doğarken seçemediği bir şey için yargılanmaz yargılanmamalı. Dil din ırk renk şehir vs böyle şeyleri kim doğarken seçebildi ki ?
