ilgisiz kalmışlığın deneysel yazarlık kisvesi altındaki yansıması; sol frame'de kendi eseri olan bir tümceyi görme isteği gibi abuk bir bencilliğinin ve hakimiyet kompleksinin süper egoyu alt etmesi; ilgi çektiği anlaşılınca komplekslerinin kendi içinde bir halının altına süpürüldüğünün görülmesi üzerine devam edilmesi durumunda onlardan sanki tamamen kurtulunacakmış gibi çocuksu bir hevese kapılmanın mümkün olduğu eylem; sosyal açıdan, tedavisi zor bir hastalık; psikolojik açıdan, savaşması zor bir mikrop.
amacı daha işin başından, dikkat çekmek olan fevkalbeşer yazarımız bir süre sözlüğün havasından suyundan ve diğer nimetlerinden yararlandıktan, kendi halinde gezintilere çıkıp kırları dağları bayırları ovaları çiçekleri böcekleri gördükten sonra artık gözünü semaya dikmiştir ve ilginç bulduğu, geyik oranı yüksek ve gerçekten komik fikirleri, tespitleri vs.si yeterince ilginç olmadığından/bulunmadığından olsa gerek, onları daha iyi değerlerlendirebileceğini düşünerek gerek biçimsel gerek içerik açısından değişik yönlere ufak sapmalara yönelmiştir; bunlara verilen tepkilere ve/veya kendisinin tatmin olma oranına bakarak ne tarafa gideceğini kestirir yazar. bu süreçte önemli bir noktadır işte önerme şeklinde başlık açmak ki kendisi yukarıda da anılan hakimiyet kompleksine de cevap vermekte olduğundan artık bir gelenek halini almıştır.
birtakım özentiler bu süreci yaşamazlar ve doğrudan, ilgi çektiğini gördüğü başlıkları üstat edinerek onların yolunu takip, yazılarını taklit, yöntemleriniyse inkar etmiş olurlar. bakarlar ki gerçekten işe yarıyor, devam ederler. ezikliğin yanında özentiliği de yol edinmiş bu yazarlar sözlüğün baş belası değildir, bilakis açtıkları eğlenceli başlıklarla güldürürler ve kendilerini okuturlar; kimi başarılı örneklerinin sürekli takip edilen, hiçbir yazısı kaçırılmayan yazarlardan olduğu da görülmüştür. ne var ki bu durum onların gerçek yaşantıdaki özenti/ezik karakterlerini değiştirmez. aslolan, yazdığı gibi yaşamak, yaşadığını yazmaktır.
