en öncelikle insan olmak önemlidir.
elbetteki önce türklük sonra müslümanlık. ırk, dinden önce gelir.
din seçim türklük kaderdir. vatansever bir dinsiz, vatanını satan bir dinciden çok daha değerlidir.
ne mutlu, ne umutluyuz ki bu sözü şiar edinmiş, kendimize yol bilmişiz...
gök tanrım beni türk yaratmış, bana paye vermiş, demiş ki; ''eyy üstün ırk ben sana daha ne verem? dinini de sen seç lan pezevenk! doğumun kader seçimin bedel''
Ters mantık. Doğrusu önce müslümanım daha sonra Türküm olmalı. Tabi ki bu inanan insanlar için geçerli. Bilgili bir mümin bunun böyle olduğunu zaten bilir.
önce milletimi sonra kendimi ifade ederim demenin başka bir yoludur.
milletim dururken benim ne olduğumun gerçekten de önemi yoktur.
hem ırkımın hem dinimin gereğini yapıyorum ve milletim söz konusu olunca milletimi seçiyorum.
egoist değilim.
kendime müslüman hiç değilim.
milletime canım feda olsun diyebilen her türk evladı gibi yaradanımın huzuruna alnımda türklük ülküsünün muzaffer tacı ile çıkacağım.
kişiye göre değişen bir önerme ve nazarımda hiç kıymeti harbiyesi olmayan bir cümle.
en mühimi galiba insan olmak. insan olduktan sonra gerisi kolay ve o zaman bütün vasıflar kendi kendilerini hizaya sokmakta zorlanmazlar.
Çoğu insan söylediğinde saçmalığın doruklarına ulaşır. Çoğumuzun ataları göçmendir ama hepimiz halis mulis türk olduğumuzu sanarız. Bunu söyleyen tam türk değilse tam müslüman da olmadığı anlaşılabilir, her yerde söylenmemelidir.
