Birisi "son damla Kanımız Akana Kadar turkluk" demiş. Daha doğru Bi Tanım Yapılamazdı. Velhasıl Kelam Son Damla Kanımız Aktıktan Sonra Zaten Islamdan Başka Bişey Dedirtmezler.
Orduya ilk katıldığım günlerde, bir Arap binbaşısının 'Kavm-i Necip evladına sen nasıl kötü muamele yaparsın' diye tokatladığı bir Anadolu çocuğunun iki damla gözyaşında Türklük şuuruna erdim. Onda gördüm ve kuvvetle duydum. Ondan sonra Türklük benim derin kaynağım, en derin övünç membaım oldu. Benim hayatta yegane fahrim, servetim, Türklükten başka bir şey değildir.
