evlilik denen nane o kadar garip bir şey ki üzeri yaz yaz bitmez ama teoride sonsuza dek sürecek olan bu bağ birşekilde sona erer.
toplum baskısı sonucu evleniyor insanlar daha önce farkında olmadıkları özgürlüklerini kaybettiklerini anladıkları anda da boşanmak istiyorlar falan gibi zevzekliklere hiç girmeyeceğim konu o değil çünkü.
eğer çocuğunuz varsa ve velayet anneye verilmiş ise nafaka alıyor kadın.
isyanların sebebide biz nafaka vermek zorunda mıyız? tabi ömür boyu verilmiyor çocuğunuz 18 yaşına gelesiye kadar veriliyor ama bunun haksızlık olarak düşünülmesi de doğaldır.
kadın erkek eşit diye envai çığırtkanlık yapıp iş boşanmaya geldiğinde ne koparsam kar demeye çalışıp adamı keriz yerine koyarsanız isyan etmeleri normal.
bende yeni boşananlardanım. benim için evlilik çürük bir diş gibi olmuştu adeta. hal böyle olunca çektiresiye kadar ağrı yapıyor. kurtulmaktan başka bir çareniz yok.
kurtulma süreci de sancılı çıkıyorsunuz hakim karşısına, tabi anlaşmalı boşanmadığınızı varsayıyorum. işler gittikçe çirkinleşiyor ve adalet eşit tecelli etmiyor. ve 2-3 yıl uzayan boşanmaları faturaları da haliyle kabarık oluyor.
ha olay çirkinleşince faturasına bakmıyorsunuz, buna değer diyorsunuz ama üstüne bir de nafaka binince yıllarca omzunuzda taşıyacağınız bir yük oluyor.
sonuç olarak çekilen isyan bayrağını anlayabiliyorum ama bu kısır bir döngü. evlilik bir sözleşmedir, çıkarların hüküm sürdüğü bir anlaşma. çıkarın olduğu yerde çatışma var. çatışmanın olduğu yerde çözümsüzlük. çözümsüzlüğün olduğu yerde de en sonunda ayrılık. sonuç olarak ayrılığın bedelini de nafaka olarak görürseniz hazmetmesi daha kolay oluyor. en azından kendi adıma böyle olduğunu söyleyebilirim.
geriye kalan ise her iki taraf için "başarısızlık" hissi.
