ömrümü tüm yokluklara adadım. geçtiğim tüm yollarda, baktığım tüm suretlerde yokluğun acısına hapsoldum. yokluk bir yürekti, terkedilmişti. ömrümü ona adadım ve yalnız kaldım. ömrümü yalnızlığın dikenli şefkatinde geçirdim.
Ne oldum, nasıl oldum, nasıl vakit kaybettim. Bunları düşünüp kendini aşağılayıp özgüven yitirmenin anlamı yok. Eskiden bunları çok düşünüp kendimi çok üzdüm. Bunları düşünmek yerine neyim, ne yapabilirim en iyi neyi başarabilirimi düşünüyorum. Böylesi daha doğru. Kendimi çok yüksek, iyi hissediyorum. Öz saygı, ego, özgüven hepsi tamtakır. Birkaç sene önceyi düşünüyorum da anlamı yokmuş bu kadar kendini eleştirmenin.
