Gerek öncesi, gerek sonrası bakımından trajik bir ölümdür.
Ömer seyfettin, diyabet (şeker) hastası idi. Fakat yaşadığı dönemde ne diyabet ne de insülin yeterince biliniyordu.
Vücut ağrıları çektiği için, bunun romatizmadan kaynaklandığı düşünülüyor ve bol meyve yemesi ve meyve suyu, hoşaf içmesi öğütleniyordu.
Hayatını kaybettiği hastanede kimse tarafından tanınmadığı ve cenazesini kimse almaya gelmediği için, kadavra olarak kullanmaya karar verdiler ve başını bedeninden ayırdılar..
yalnız biraz evvel ciddi yayınları okudum ,haydarpaşa numune' hastanesinde bir fotoğraf var ,otopsi yapılmış .(büyük olasılıkla kimsesiz sanılmış)
bir hademe kesmiş bedeni ve kafasını tıp öğrencileri izlerken,kısa zamanda haberi alan arkadaşları yetişmiş,bedenini alıp kadıköy-söğütlüçeşme (mahmut baba-kuşdili mezarlığına gömmüşler.
bu mezarlık yol geçecek olması münasebeti ile 1939'da bazı yerleri yola gidince kemikleri alınıp zincirlikuyu mezarlığına defnedilmiş.
mahmut baba mezarlığı hala var ama epey küçüldü,ayda en az 3-4 geçerim yanından ,boğazlıyan kaymakamı kemal bey orada yatar.kuşdili -mahmut baba mezarlığı kadıköy itfaiyesinin olduğu sokağın sonunda, fenerbahçe stadından gelirken solda görebilirsiniz.
şeker hastalığı doğrudur hatta (an itibarı ile) okuduğuma göre gittiği hekimler portakal, meyve ve üzüm hoşafı tavsiye etmişler diyabet artmış. yazmışlar sözlükte zaten o zamanlar diyabet az bilinen ve ilacı olmayan bir hastalıktı, istanbul'da da şekerli tatlılar ve hoşaflar her gün tüketilen yiyeceklerdendi.
şu an zincirlikuyu mezarlığında yatıyor(muş) büyük edebiyatçı ,allah gani gani rahmet eylesin.
bana göre yanlışlıklar ölümün işgal yıllarında olması ve padişah denilen zavallının yönetme kabiliyetinin olmaması yüzündendir.
