fransızcaya, arapçaya, farsçaya ve hâliyle türkçeye hâkim hukuk adamı, feylesof ve şair. aşağıdaki dörtlüğü süleyman nazif'in mezarını belediyenin yaptıracağını duyunca yazmış, sağlam bir ayar çakmıştır.
sağlığında nice ehl-i hünerin
bir tutam tuz bile yoktur aşına
öldürüp, evvel onu açlıktan
sonra bir türbe yaptırırlar başına!
üniversitede felsefe ve metin şerhi hocalığı yaptığı sırada bir öğrenciden gelen,
-hocam dünyanın altında öküz var diyorlar doğru mu? sorusuna, adet edindiği şekilde, sağ elinin başparmağını yelek cebine takarak kürsüyü enine iki defa arşınlıyor, sonra cevap olarak şu kıtayı yazdırıyor,
Ne taaccüp ediyorsun, buna dünya derler
Yenilen herzelere onda nihayet yoktur!
Yerin altında öküz var mı dedi bir meczup,
Onu bilmem derim, amma üstünde pek çoktur!
(Taaccüp: şaşırmak herze: saçmalık meczup: burada akılsız anlamında)
Sessiz ve kendi halinde bir hayat yaşayıp, öğretmenlik ve şairlik yaparak geçirdiği ömrünün sonunda, çok yakın arkadaşı Mehmet Akif'in şu kıtasını doğrularcasına vefat etmiştir,
Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince,
Günler şu heyulayı da elbet silecektir.
Rahmetle anılmak, ebediyet budur amma
Sessiz yaşadım, kim beni nerden bilecektir?
Edit:üniversitedeki dersiyle ilgili anlatılan hikayedeki ayrıntılar ve şiirdeki bazı yanlış yazılmış kelimeler. Kaynak olarak, iskender pala'nın "divane güzeller" kitabı alınmıştır, aynı kıta ve kıtaya ait hikaye, mehmet akif'in "safahat" kitabının bazı nüshalarında yazarın notu olarak da geçmektedir.
