Bilemezsin.senin bende gördüğün sessizliğim içime kapanmisligim aldatmaca, atmaca... ölüyorum ve sen bunu hiç bilemezsin...
Olmaz mi insana nefes alamadığını hissedememek, ben niyeyse sürekli yaşar oldum bu durumu son 10 yıldır. Yaşama sevincim iş yükü sorumluluklar, tek başına yaşam mücadelesi hedefler insanlarla iletisimde başarısızlık ve siliklesmeye baslayan bir karakterim kaldı ellerimde... mutsuz umutsuz geleceğe dair tek şey elimde kariyere yönelmek. Yasamimin merkezi bomboş, yalnizligim beni iyice dibe iten ve ben boguluyorum en yeni dogan günle birlikte... ailemden ne dee ayrı kalmışım diyorum son zamanlarda 18 yaşında üniversite okumak için ayrilan biri için 3o larinda ne acı yapayalnız dört duvarı umutsuzca izlemek. Ölüyor gibi yaşıyorum hep bir maske yüzümde ruhum ölüyor ben gün geçtikçe siliklesmekte.
