Bugün çizmelerini sedyeye koymaktan icap duyan kocaman yürekli madencimizin nitelendirildiği cümle. Aslında yoksul kısmı haksızlık ona zira o dünyanin en insani duygularıyla, iyi niyet ve naiflikleriyle kuşatılmış bir kahraman. Onu anlatmaya karakter sınırında ya da köşe yazılarinda sarkıtılan cümleler kifayetsiz...
hayatı boyunca itilen, ezilen aşağı görülen, çizmelerinden dolayı hangi ortamlara sokulmamış, etrafına pislik saçtığını düşünen pislik zorbacılar tarafından böyle düşündürülen bir kardeşimiz öylesine yok sayılmaya alışmış, öylesine zararsız biri olmuş kendi hayatına böylesine bir değer biçmiş ki ölürken bile etrafıma zarar vermeyeyim aman burayı kirletmeyeyim çevreye sürtünmeyeyim kaygısı içindedir. isterseniz buna aşmış bir tevazu deyin isterseniz gönlü zenginlik. şayet ortada ölümden kurtulmuş arkadaşlarını ölürken seyretmiş biri varsa kendi içgüdüleri de ona 'burayı kirletme ' diyorsa ortada patolojik bir durum vardır. toplumda da ciddi sıkıntı...
Acılı Vatandaşına yumruk atan 2000 korumalı korkak başbakanın yedi sülalesini toplasan olmayacak zerafettir. O sadece ekmeğinin peşinde olan ve ölen madencilerimizin cevheri.
