hiçbirşey değişmez. öyle şunu yaparım bunu yaparım diyenler, tuzu kuru olduğu için atıp tutanlardır. zira insan o korku ve heyecan dolu bekleyiş içerisinde evden dışarı bile çıkmak istemez.
52 si, 7 si, 3 ü gibi hayırları önceden yapabilir. kendi helvasını, pidesini yer.
bir de saatini falan da kestirebiliyorsa uzaya fırlatılacak roket gibi "final count down" eşliğinde son nefesini verir.
o üç ayın sonunda pat diye ölmez tabi. ölmeye başlamıştır, 90. günün sonunda artık zaten ölmesi gerekir. ve ölür. iyi mi kötü mü, onu yaşayana sormak lazım.
aynı yaşantısını devam ettiren insandır, sadece sevdikleriyle daha fazla ilgilenir o kadar. geri kalan her şey için, normal yaşantısı devam eder. ne olacak altı üstü yaşamaya çalışmak değil midir, çalışamamamışız dersin olur biter.
