öldüğünde muhtemelen "herkes ölür" diye kendi kendime bir süre tekrar edeceğimdir. geçen düşündüm, olayın şokunu atlatana kadar sağduyumu kaybetmememin en iyi yolu bu. "herkes ölür".
işte babama karşı o kadar fazla sevgim, vicdan azabım, nefretim var. aramızda herşey var, o yüzden ölümü çok fena koyacaktır.
düşündüm de annem de aynı. düşüncesi bile insanı delirtiyor. halbuki herkes ölür.
En dayanilmazi evlat galiba, es anne baba kardes bir yere kadar kabul edilebilir ama evlat...
Bilmiyorum. Allah hiç kimseye vermesin.
O sehitlerin annelerini babalarini veya kucuk cocuklarini dusunuyorum da. En korkunc kabustan daha korkunc geliyor.
