1- 2003'te 35-40 km hızla koşarken 2 adet çift çamlı alüminyum doğrama kapı camı kırmak,
2- 2007de 195 km hızla tem'de bariyere patlamak
3- 2010'da halısahada ilk defa bayılmak (paroksismal atriyal taşikardi)
4- 2011'de maksimum 20 km ile giderken arkadan 60-70le gelen aracın çarpması
5- 2013'te askerde nöbet tuttuğum kuleye el bombası atılması
hiç ölümden dönmedim, hiç ölüme beni yaklaştıracak bir yakınım da ölmedi. o yüzden tam olarak nasıl bir his bilmiyorum. tek hatırladığım 15 yaşlarında falan hiçliği düşünürken bayağı bir bunalım etkisi yaptığıydı.
hatta o zamanlar duygusaldım ve şöyle diyordum:eğer hiçliği hissedebiliyorsam o halde hiç olacağım.
bence düşüncesi zor olsa da hissi kuvvetlidir. ayrıca hepimiz öleceğiz. lanet olsun çok gençtik.
Yazın başında yazlık kıyafetlerimi çıkarırken içimden bir ses bunun son yazım olacağını söyledi. Öyle düşünülmüş bir şey değildi. Bir an içimden geçti. Nitekim, böyle giderse haklı çıkacağım. Her geçen gün sonuna daha çok yaklaşıyorum.
