nietzsche'nin bir sözüdür.
ölüm gelişiyle büyük gizemleriyle, üzüntüleriyle gelmektedir. belki de en çok sevineceğiniz olaydır, ne de olsa bir daha bu korkuyu yaşamayacaksınız, korkuyla yüzleşmeye on altı yaşında başlıyorsunuz, bir ameliyat, bir ölüm korkusu; haykırışlarla dolu, gözyaşlarıyla dolu bir gün...
siz istemediniz bunların olmasını, hiç kimsede istemezdi böyle zor, böyle kahredici olayları yaşamayı. artık ölümden korkmak mı? korkmuyorsunuz, korkmanız için de sebepleriniz de tek tek kayboluyor, ölümün gelmesiyle birlikte. korkmak ölümün gelmesinin yönünü değiştirmeyecek, o size gelmeye kararlı, ne kadar ondan kaçmaya çalışsanız da o sizin peşinizi bırakmaya niyetli değil.
daha hayatı öğrenmeye çalışırken o size en büyük dersi veriyor ve size bu dünyanın nasıl sahte bir yer olduğunu gösteriyor. tekrar başlamaya çalışmıyorsunuzbile, bunu yapmak ancak sizi üzer.. hayal kurmak artık sizin için bi işkence haline geliyor, çünkü tüm hayalleriniz yarım, tüm hayalleriniz eksik ve gözyaşlarıyla dolu...
oysa ki siz gençsiniz öyle değil mi? , daha çok hayaller kuracaksınız, daha çok 'yaşayacaksınız', işte siz böyle hayaller kurarken bütün bu hayallerinizin yarım kalmayacağını düşünüyorsunuz, ama yanılıyorsunuz.
ölüm sessizce geliyor, umudunuzu kırarak, hayallerinizi yok ederek geliyor.
