ölümü tecrübe etmemiş insanların, üzerinde hemfikir olduğu konu. genellikle yani. insanların neden bu şekilde düşündükleri konusunda ciddi tereddütlerim var.
biri öldü diye ağlayıp zırlayan insanlar var yahu. kolpadan başörtüsü takıyor memeli olanları. ağlayamama endişesi olanlar güneş gözlüğü takıyor. veya "ay ben gülerim" hissinde olanlar.
ilk kez bir yakınımı kaybettiğimde -dedem-, haberi tebessümle karşılamıştım. ahaliden homurtular gelse de hiçbir zaman pişman olmadım o tebessümümden. bu dünya ona dardı zira; şimdi daha huzurlu olduğuna eminim.
üzülüyorlar insanlar evet ama asıl olan sonsuza kadar beraber olmaya bir adım daha yaklaşılıyor. bu üzüntü çok fazla alışkanlıktan dolayı geliyor. sonra anlıyor ki insan kimsenin yeri doldurulamaz değildir.
