Annemin hasta olduğu zamanlar,bazen birisiyle mesajlasirken 'olum' yazınca otomatik düzeltmenin onu bir şekilde kendiliğinden 'ölüm' yapması bile neşemi kaçırabilirdi. Nereden çıktı şimdi bu diye korkutuyordu. Tüm keyfim hevesim gidip içime bir huzursuzluk cokuyordu.
Ölümün korkunçlugu, ölüm sevdiğin insanla iliskilenince ortaya çıkar.
işte o zaman anlaşılır korkunç yüzü.
Aslında ölüme zaten kötü giden bombok bir hayatın içinden sonsuzZ huzura bakar gibi değil de mutlu bir hayatın içinden her şey yolunda giderken her şeyi yarım bırakıp yaşanmamış bir ton şey bırakıp yok olmak diye bakınca da bir nebze korkunç.
Genel hatlarıyla ölüme giden yolların korkunçlugu bile korkunçlastirabilir ölümü.
Yine de o korkunç şeye muhtaç oluyoruz ya bazen. Aşktan sevgiden mutluluktan daha çok ölüme muhtaç oldugumuz zamanlar oluyor ya, işte asıl korkunç sey o zaman ancak ölümün temizleyebileceği hayatlarimiz oluyor.
Gece gece ölümlü başlık görünce dayanamadım. Çünkü butun gun su resimdeki ölüm yazısına çarptı durdu gözüm neden farklı yazılmış ne alaka
diye.
Ne zaman ve nasıl öleceğini bilmemek, acı verici şekilde ölmek, öleceğini bile bile yaşamak.
Bunlar korkulan şeyler benim için, ölümün kendisindense...
Ölüm korkunç olmasa da doğal sebepler dışında olan ölümler korkunç. Ölümden sonrası düşüncesi de ölümü korkunç hale getirebilir. Ebedi hayat islam'a göre ahirette olur.
