her akşam bütün samimiyetiyle bana bakan ay gitti..
her akşam bütün içtenlikleriyle ay'a eşlik eden yıldızlar da gitti..
ve ben
kapkaranlık sokakta tek başımayım
bir ışık mı bekliyorum
bilmiyorum...
var gücümle koşuyorum
nereye gittiğimi bilmeden
beni koşturan şey
ölüm..
beni yakalamaya çalışıyor
ama ben kaçıyorum
koşuyorum, koşuyorum...
bir zaman sonra yoruluyorum
önümü göremiyorum
yere düşüyorum
ağlıyorum, ağlıyorum...
tekrar ayağa kalkmaya çalışıyorum
ama artık gerçekten yoruldum derken
ay ve yıldızlar önümü görmemi sağlıyorlar
ve beni yalnız bırakmıyorlar
tekrar kalkıyorum
durmadan koşuyorum, koşuyorum...
bu nereye kadar sürer bilmiyorum
vazgeçmek istemiyorum
üzülmek istemiyorum
kaybetmek istemiyorum...
ece gkscgknh.
